Για να δημιουργηθεί ένα ξεχωριστό ρεύμα για την ανακύκλωση των πλαστικών απορριμμάτων, αλλά και γενικότερα για να αναληφθούν νέες πρωτοβουλίες περιορισμού των πλαστικών μιας χρήσης, απαιτούνται πόροι. Οι πόροι αυτοί συνήθως προέρχονται από τη λεγόμενη «διευρυμένη ευθύνη παραγωγού». Τι σημαίνει αυτό; Σε απλά ελληνικά, ότι οι επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν πλαστικά για τα προϊόντα τους υποχρεούνται να πληρώνουν για τη διαχείριση των απορριμμάτων που παράγουν (πχ. πλαστικά μπουκάλια νερού και αναψυκτικών, πλαστικές συσκευασίες τροφίμων κτλ).
Όμως, σήμερα οι επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν πλαστικά πληρώνουν ελάχιστα σε σχέση με άλλες χώρες. Ειδικότερα, η Ελλάδα πληρώνει μόλις 66 ευρώ ανά τόνο παραγόμενων πλαστικών απορριμμάτων, όταν σε άλλες χώρες το ποσό είναι υπερδιπλάσιο. Συγκεκριμένα, η Ιταλία πληρώνει 188 ευρώ ανά τόνο, το Βέλγιο και η Γαλλία πάνω από 280 ευρώ ο τόνος, η Εσθονία 406 ευρώ ο τόνος και η Γερμανία πάνω από 500 ευρώ ανά τόνο.
Παρά το χαμηλό ποσό που καλούνται να πληρώνουν οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα, πάρα πολλές από αυτές που χρησιμοποιούν πλαστικά δεν καταβάλλουν το ποσό που τους αναλογεί και εισφοροαποφεύγουν συστηματικά. Εξαιτίας αυτού, δεν είναι δυνατό να ληφθούν μέτρα.
Η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία και τα πλαστικά μιας χρήσης
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρόσφατα εξέδωσε τη νέα Οδηγία (ΕΕ) 2019/904 για τα πλαστικά μιας χρήσης. Η Οδηγία που πρέπει να ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο το αργότερο έως το 2021, προβλέπει:
* Την απαγόρευση αρκετών πλαστικών μιας χρήσης, όπως πλαστικά μαχαιροπήρουνα, καλαμάκια, μπατονέτες, αναδευτήρες, πλαστικά δοχεία από διογκωμένο πολυστυρένιο.
* Την υποχρέωση των καπνοβιομηχανιών να πληρώνουν για μέτρα διαχείρισης των αποτσίγαρων, των οποίων το φίλτρο είναι εν μέρει κατασκευασμένο από πλαστικό.
* Την υποχρέωση να συλλέγεται το 77% των πλαστικών μπουκαλιών έως το 2025 και το 90% έως το 2029.
* Την υλοποίηση δράσεων ενημέρωσης των πολιτών.
Παρότι η νέα Οδηγία δεν είναι ιδιαίτερα φιλόδοξη, είναι δεδομένο πως η Ελλάδα βρίσκεται πολύ πίσω και πρέπει να τρέξει για να προλάβει. Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Ιδιαίτερα σε μια χώρα σαν τη δική μας που θα πρέπει να ξεμπερδεύει με την πλαστική ρύπανση αν θέλει να παραμείνει ένας ελκυστικός τουριστικός προορισμός.
Τι πρέπει να γίνει;
Η κυβέρνηση χρειάζεται να λάβει άμεσα μέτρα. Στην έκθεση του WWF Ελλάς για την αντιμετώπιση της πλαστικής ρύπανσης στην Ελλάδα μπορείτε να δείτε τα κυριότερα.
Οι δημοτικές αρχές χρειάζεται να διαχειρίζονται καλύτερα τα σκουπίδια τους και να ανακυκλώνουν περισσότερο και καλύτερα. Μπορούν επίσης να ακολουθήσουν το παράδειγμα του «Clean Blue Paros», της πρωτοβουλίας που στηρίζει το WWF Ελλάς και η οποία έχει στόχο να ελαχιστοποιηθεί η πλαστική ρύπανση στο νησί της Πάρου.
Οι επιχειρήσεις, αντίστοιχα, χρειάζεται να περιορίσουν αισθητά τη χρήση πλαστικών, να στραφούν σε εναλλακτικές λύσεις και να πληρώνουν υπό συνθήκες διαφάνειας τα ποσά που τους αναλογούν για τη διαχείριση των απορριμμάτων που παράγουν.
Παρακολουθείστε το σχετικό βίντεο στο:
