Τι έφερε ο Πομπέο; Ομπρέλα προστασίας ή δίχτυ αιχμαλωσίας;

Πράγματι, πρέπει να παραδεχτεί κανείς ότι οι εκφράσεις Αμερικανών και δικών μας για το επίπεδο των διμερών σχέσεων στη δεδομένη χρονική περίοδο είναι εντυπωσιακές! Η νέα, δεύτερη μέσα σε έναν χρόνο, επίσκεψη του Αμερικανού ΥΠΕΞ, Μάικ Πομπέο στην Ελλάδα συνοδεύτηκε από ηχηρά λεκτικά πυροτεχνήματα.
Σε «ύψιστο επίπεδο» ανήλθαν οι διμερείς σχέσεις, ενώ επιτεύχθηκε «βαθιά συνεργασία σε θέματα ασφαλείας και άμυνας»! Ακούστηκαν λόγια περί «κομβικής θέσης της Ελλάδας ως πυλώνα σταθερότητας από Δυτικά Βαλκάνια έως Ανατολική Μεσόγειο», που ανεβάζουν πρόσκαιρα τον δείκτη της αυτοϊκανοποίησης της πολιτικής ηγεσίας στην Αθήνα και δίνουν «τροφή» στην πλειοψηφία των ελληνικών μέσων ενημέρωσης…
Πριν από έναν χρόνο, ο Αμερικανός ΥΠΕΞ ήρθε στην Αθήνα και υπέγραψε τη διμερή αμυντική συμφωνία που έφερε ορισμένα πράγματα για τις δυο πλευρές: Για τη μεν αμερικανική, την πρακτική επίτευξη διασποράς των βάσεων σε όλη την ελληνική επικράτεια. Από τη Σούδα έως τη Λάρισα, το Στεφανοβίκειο, την Αλεξανδρούπολη, τη χρήση του συνόλου των στρατιωτικών αεροδρομίων σε νησιά και ηπειρωτική χώρα…
Για τη δε Ελλάδα, υποτίθεται ότι δημιουργήθηκε κατάσταση για θωράκιση της ασφάλειάς της έναντι έξωθεν απειλών.
Τι έγινε όμως αμέσως μετά; Η ασφάλεια της Ελλάδας δεχόταν ισχυρό ταρακούνημα με την έωλη συμφωνία Αγκυρας – Τρίπολης που τίναζε στον αέρα κάθε «ασφάλεια και άμυνα» δίπλα από την… αμερικανική βάση στην Κρήτη! Τόση θωράκιση, λοιπόν!
Τώρα ο Πομπέο ξαναήρθε. Γιατί; Για να… τρίξει τα δόντια στην Τουρκία; Οχι, βέβαια. Για να ολοκληρώσει τις… πωλήσεις όσων συμφωνήθηκαν πέρυσι! Για να μας «εξοπλίσει» με ελικόπτερα, φρεγάτες, αναβάθμιση των F-16, και κυρίως να «εποπτεύσει» τη διεύρυνση της βάσης στη Σούδα η οποία θα αποτελεί πλέον το ορμητήριο όλων των αμερικανικών επιχειρήσεων στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής!
Στην Αθήνα… πανηγυρίζουν από την εξέλιξη αυτή! Διότι, λένε, η αναβάθμιση της Σούδας σημαίνει υποβάθμιση της τουρκικής βάσης στο Ιντζιρλίκ. Αρα έχουμε… συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των γειτόνων μας!
Ελα όμως που όλα αυτά δεν απαντούν στο βασικό ερώτημα που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία: Τι θα γίνει με την τουρκική προκλητικότητα που κρατά σε ένταση ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου; Πώς γίνεται να παραμείνει η Ελλάδα «πυλώνας σταθερότητας» όταν η ίδια και η περιοχή τριγύρω της βρίσκονται «επί ποδός πολέμου»;
Στα τέλη του 2016 η τότε κυβέρνηση είχε αρχική πρόθεση να «δώσει» το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης στους Ρώσους (ώστε να υπάρχει και ένας… ισοσκελισμός, βρε αδερφέ, όπως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις). Πώς φθάσαμε στο σημείο όπου όχι μόνο η Αλεξανδρούπολη δόθηκε στους Αμερικανούς, (λιμάνι και βάσεις), αλλά τώρα να ακούμε επιτετραμμένο της Ουάσινγκτον να λέει αφοπλιστικά ότι θα πάρουν και αυτό της… Καβάλας!
«Οταν πας σε ένα κατάστημα, δεν ψωνίζεις μόνο ένα παπούτσι αλλά… δύο» είπε!
Συνήθως στις διμερείς συμφωνίες επικρατεί η λογική του αμοιβαίου οφέλους. Δίνεις και παίρνεις… Στην προκειμένη περίπτωση, η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει γίνει στόχος της πιο ακραίας έκφρασης της «διπλωματίας ισχύος» που προωθούν οι Αμερικανοί. Μια λογική υποταγής κάθε συμφέροντος του ενός συμβαλλόμενου στη θέληση του στενού, εγωιστικού αμερικανικού συμφέροντος!
Πού επικεντρώνεται το ενδιαφέρον των ΗΠΑ στη χώρα μας; Σε δύο πυλώνες: στους εξοπλισμούς και την ενέργεια! Διανθισμένα και τα δυο με περισσή αντιρωσική και αντικινεζική «γέμιση»! Ουσιαστικά η χώρα ωθείται να μειώσει μέχρι και να εγκαταλείψει το φθηνό ρωσικό αέριο των αγωγών και να το αντικαταστήσει με το πανάκριβο υγροποιημένο που θα μεταφέρουν οι αμερικανικές εταιρίες-γυρολόγοι στο τερματικό της Αλεξανδρούπολης! Το οποίο, συνήθως έχει… ρωσική προέλευση και αμερικανική… τσουχτερή τιμή!
Οι Κινέζοι που πράγματι επεδίωξαν να στηρίξουν την ελληνική οικονομία αγοράζοντας κρατικά ομόλογα σχεδόν χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα, εκείνοι που επένδυσαν στο εμπορικό τερματικό στο λιμάνι του Πειραιά, παρατηρούν τώρα τις πιέσεις που δέχεται η Αθήνα από την Ουάσινγκτον ώστε να μην αγοράσει το πρωτοπόρο σύστημα τηλεπικοινωνιών G-5. Να την πάλι η «διπλωματία ισχύος»! Γκρέμισμα κάθε γέφυρας συνεργασίας με Μόσχα και Πεκίνο ώστε η Ελλάδα να απομείνει μόνη στις ορέξεις του… λύκου!
Η αμερικανική αναλγησία δεν αφήνει χώρο ούτε καν για μικροελιγμούς της κυβέρνησης, έστω για εσωτερική πολιτική κατανάλωση. Αυτό δείχνει και το… φιάσκο με την αρχική διατύπωση στο κοινό ελληνοαμερικανικό ανακοινωθέν που αποκαλούσε «ιστορική» τη Συμφωνία των Πρεσπών! Η λέξη «ιστορική» αποσύρθηκε έπειτα από τέσσερις ώρες… Η συμφωνία του 2018 ήταν προϊόν Made in USA, και λογικά οι Αμερικανοί διπλωμάτες έβαλαν στο κείμενο τον συγκεκριμένο επιθετικό προσδιορισμό! Ελα όμως που η παράταξη του Ελληνα πρωθυπουργού πήρε τις εκλογές τον Ιούλιο του 2019, εκτός των άλλων και με το λάβαρο της αντίστασης κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών! Ακαρδε, Μάικ!!!
Εμείς «πανηγυρίζουμε» ότι ανάμεσα στους σταθμούς του δεν συμπεριλαμβάνεται η Τουρκία! Πλειοδοτούν ορισμένοι σε εκφράσεις «υπερηφάνειας» ότι κάτι τέτοιο γίνεται πρώτη φορά και αποτελεί ηχηρό… μήνυμα προς την Αγκυρα! Ω ανέξοδες φανφάρες!
Πίσω από τις οποίες περνάει στα «ψιλά» της επικαιρότητας το μήνυμα του Βερολίνου προς τη Λευκωσία να μην τολμήσει στη Σύνοδο Κορυφής να θέσει θέμα κυρώσεων κατά της Τουρκίας…
Ακόμα χειρότερα. Για όσους μακαρίζουν την όποια αμερικανοευρωπαϊκή ομπρέλα προστασίας από τουρκικές επιβολές ας επικεντρώσουν την προσοχή τους σε μια τραγικά αποκαλυπτική όσο και αληθινή φράση της συμβούλου του Ευρωπαίου κομισάριου εξωτερικών υποθέσεων, Μπορέλ, της Νάταλι Τότσι: Αποτελεί επικίνδυνη ψευδαίσθηση ότι κάποιος «μεγάλος αδερφός», οι ΗΠΑ είτε η Γαλλία είτε η ΕΕ θα υπερασπιστεί τα ελληνικά και κυπριακά συμφέροντα! Υπάρχει άραγε πιο ανοικτή, ξεκάθαρη ομολογία;
Πηγή: Sputniknews, Δημήτρης Λιάτσος