Το οσκαρικό, για την ερμηνεία του Αντονι Χόπκινς, «Ο Πατέρας», το blockbuster, «Black Widow», δυο ελληνικά ντοκιμαντέρ, ένα για τον ποιητή Νίκο Καρούζο κι ένα για τις γυναίκες του Δημοκρατικού Στρατού, καθώς και το παιδικό animation «Ονειρομπελάδες», συνθέτουν το μενού της νέας κινηματογραφικής εβδομάδας. Επίσης, προβάλλονται σε επανέκδοση, οι κλασικές ταινίες «Κραυγές και Ψίθυροι» του Μπέργκμαν, «Πέρυσι στο Μάριενμπαντ» του Αλέν Ρενέ και «Η Ταβέρνα της Τζαμάικα» του Χίτσκοκ.
Ο Πατέρας («The Father»). Δραματική ταινία, βρετανικής και γαλλικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Φλόριαν Ζελέρ, με τους Αντονι Χόπκινς, Ολίβια Κόλμαν, Μαρκ Γκάτις, Ιμοτζεν Πουτς, Ρούφους Σίγουελ, Ολίβια Γουίλιαμς κ.α.
Από τη μια η ερμηνεία του Αντονι Χόπκινς. Απ’ την άλλη η άνοια, μία πάθηση που παίρνει διαστάσεις επιδημίας. Και στη μέση ο Φλόριαν Ζελέρ, ο θεατρικός συγγραφέας, που μεταφέρει το δικό του θεατρικό έργο στη μεγάλη οθόνη, έπειτα από περίπου οχτώ χρόνια επιτυχίας στις θεατρικές σκηνές, κάνοντας και το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο.
Μία ταινία που αναμένουν οι λάτρεις του μεγάλου Ουαλού ηθοποιού εδώ και καιρό, καθώς με την ερμηνεία του κέρδισε το δεύτερο Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, τριάντα χρόνια μετά τον ανατριχιαστικό Χάνιμπαλ Λέκτερ, στη «Σιωπή των Αμνών». Ο Χόπκινς μπορεί να σκεπάζει την ταινία με την επιβλητική του παρουσία, αλλά και η συμπρωταγωνίστριά του Ολίβια Κόλμαν (υποψήφια για Οσκαρ και αυτή), που κρατά το ρόλο της κόρης του, είναι εξαιρετική. Αλλωστε πρόκειται για μια ταινία ερμηνειών, που χωρίς το υποκριτικό τους μεγαλείο, θα μπορούσε να κατρακυλήσει και προς την αδιαφορία. Οχι, «Ο Πατέρας» δεν είναι απλώς ακόμη μία ταινία για την άνοια, τα προβλήματα που προκαλεί στον παθόντα και στους γύρω του. Προχωρά σε βάθος, μπαίνει στην ψυχολογία των ηρώων, αναδεικνύει την αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν μια πάθηση του μυαλού, της μνήμης, ενώ τα συναισθήματα συνεχίζουν να εργάζονται και να προκαλούν τον τρόμο και τη συγκίνηση, που μεταφέρονται στον θεατή αβίαστα.
Ωστόσο, η θεατρική δομή της ταινίας είναι εμφανής, όπως και η αμηχανία, ορισμένες φορές του Ζελέρ να αντιμετωπίσει απλά κινηματογραφικά θέματα, την ένταση των σκηνών, τη ροή των καθημερινών επεισοδίων, που συμβαίνουν στο μυαλό του Χόπκινς ή στην πραγματικότητα και επαναλαμβάνονται σε ενοχλητικό βαθμό κάποιες φορές. Εδώ, έρχεται ο μοντέρ Γιώργος Λαμπρινός, που βοηθά τον άπειρο Ζελέρ, κρύβοντας κάποιες απ’ τις αδυναμίες του, κρατώντας το ενδιαφέρον μέχρι τέλους.
Ο ρόλος για τον Χόπκινς, θα ‘λεγε κανείς ότι είναι βούτυρο στο ψωμί του. Ομως, δεν αρκείται απλώς στην υποκριτική του ικανότητα, αλλά μπαίνει βαθιά σε έναν χαρακτήρα, που κακά τα ψέματα παραμένει ανεξερεύνητος, δημιουργώντας, έτσι, ένα κινηματογραφικό μοντέλο για την άνοια. Η Ολίβια Κόλμαν, που δεν έχει να αντιμετωπίσει το άγνωστο, αλλά έναν χαρακτήρα οικείο, τα πάει περίφημα, δίνοντας ένα ρεσιτάλ αυτοσυγκράτησης και στιβαρότητας.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Οταν η κόρη του Αν του ανακοινώνει ότι θα φύγει για να ζήσει στο Παρίσι, ο Αντονι, ένας συνταξιούχος μηχανικός, δηλώνει ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει το διαμέρισμά του στο Λονδίνο, ακόμη κι αν κι ο ίδιος ανησυχεί για το τι μπορεί να του συμβεί. Η Αν ανησυχεί επίσης καθώς ο πατέρας της δείχνει σημάδια ραγδαίας άνοιας. Την μια στιγμή είναι απολύτως διαυγής, και την επόμενη δεν την αναγνωρίζει, ούτε αναγνωρίζει το σπίτι του. Η Αν αποφασίζει να προσλάβει μια νοσοκόμα για να τον φροντίζει, αλλά ο Αντονι επιμένει ότι δεν χρειάζεται βοήθεια.
Black Widow («Black Widow»). Περιπέτεια φαντασίας, αμερικάνικης παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Κέιτ Σόρτλαντ, Σκάρλετ Τζοχάνσον, Φράσις Πιου, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Ρέιτσελ Βάις, Ντέιβιντ Χάρμπουρ, Ρέι Γουινστόουν, Γουίλιαμ Χαρτ κ.α.
Ακόμη μία θεαματική παραγωγή της Marvel, αυτή τη φορά φέρνοντας στο προσκήνιο την Νατάσα Ρομανόφ, γνωστή και ως Black Widow, μια πράκτορα του Ψυχρού Πολέμου, που μέχρι τώρα την είχαμε δει να συμπληρώνει τους βασικούς χαρακτήρες σε ταινίες όπως στους «Εκδικητές». Μια υπερηρωίδα, για να ξεχαρμανιάσουν οι φαν του είδους, που τελευταίως κυριαρχεί στην αμερικάνικη κινηματογραφική βιομηχανία – γιατί αυτό δεν έχει και πολύ σχέση με την τέχνη, ακόμη και αν έχουν λειτουργήσει όλα άψογα. Κι εδώ τα πράγματα δεν λειτουργούν άψογα, καθώς το σενάριο έχει κενά και οι χαρακτήρες που πλαισιώνουν την Σκάρλετ Τζοχάνσον, είναι πιο χάρτινοι και από τα κόμικς.
Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα φιλμ που χρησιμεύει ως προετοιμασία για την επόμενη σειρά ταινιών με την υπερηρωίδα Black Widow , προφανώς ένα επιχειρηματικό σχέδιο της Marvel, που θα δούμε να αναπτύσσεται τα επόμενα χρόνια. Το φιλμ, που προσεγγίζει μάλλον σχηματικά το στόρι, την ενηλικίωση και τη συνειδητοποίηση της ηρωίδας, βγάζει στη φόρα όλα τα κλισέ και τις συνταγές, που έχει χρησιμοποιήσει κατά καιρούς η Marvel, ενώ οι χιουμοριστικές πινελιές δεν έχουν καμία πρωτοτυπία και μοιάζουν με αντιγραφές προηγουμένων. Ακόμη και τα σπέσιαλ εφέ μοιάζουν να ‘χουν βγει από το αρχείο της εταιρείας.
Μαζί με την Σκάρλετ Τζόχανσον, που φαίνεται να είναι έξω από τα νερά της, εμφανίζονται και οι Ρέιτσελ Βάις, Φλόρενς Πιου και Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ.
Εν κατακλείδι, η ταινία της Κέιτ Σόρτλαντ, έχει τις διασκεδαστικές στιγμές της, τη στοιχειώδη αγωνία και κάποια χορευτικά μονομαχιών, τη μουσική του Αλεξάντρ Ντεσπλά και την κατάλληλη προώθηση για να αυξηθεί κατακόρυφα η κατανάλωση ποπ κόρν τις επόμενες ημέρες στα σινεμά.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Μια επικίνδυνη συνωμοσία φέρνει τη Νατάσα Ρομανόφ, γνωστή ως Black Widow, αντιμέτωπη με τις ρίζες της. Ενας αντίπαλος την καταδιώκει ανελέητα και η Natasha θα βρεθεί να παλεύει με το κατασκοπικό παρελθόν της, αλλά και τις διαλυμένες σχέσεις που άφησε πίσω της πριν γίνει μία από τους Εκδικητές.
Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:
Νίκος Καρούζος: «Ο Δρόμος για το Εαρ». Ελληνικό ντοκιμαντέρ (παραγωγής 2020) σε σκηνοθεσία Γιάννη Καρπούζη, για την ταραχώδη ζωή και το έργο του ποιητή Νίκου Καρούζου. Ενός ανθρώπου που στα νιάτα του μπήκε στην ΕΠΟΝ, έκανε το στρατιωτικό του στη Μακρόνησο, όπου δεν υπέγραψε δήλωση μετανοίας και συνελήφθη από τη χούντα, όταν έκανε δηλώσεις κατά του Παττακού. Ενας ανυπότακτος ιδεολόγος, ένας ποιητής της αμφισβήτησης. Το ντοκιμαντέρ, ρίχνεται στα βαθιά ακόμη και για το ανεξερεύνητο έργο του ποιητή, είναι γυρισμένο σε φιλμ σούπερ 8 και στο οποίο εμφανίζεται και ο Γιώργος Καταλειφός.
Καινούργιος Ουρανός: Οι Γυναίκες στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδος. Ελληνικό ντοκιμαντέρ που προστέθηκε στο πρόγραμμα την τελευταία στιγμή. Αφορά τις γυναίκες του Δημοκρατικού Στρατού, που αφηγούνται τα όσα τράβηξαν μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, από παρακρατικούς μηχανισμούς (δολοφονίες, βιασμούς, εξορίες, απειλές) και την απόφασή τους να πολεμήσουν με αυταπάρνηση στον εμφύλιο, με στόχο την έφοδο… προς τον ουρανό. Η σκηνοθεσία είναι των Γιάννη Ξύδα, Τάσου Κωνσταντόπουλου.
Ονειρομπελάδες («Dreambuilders»). Καλοφτιαγμένη ταινία κινουμένων σχεδίων από τη Δανία, σε σκηνοθεσία του Κιμ Χάγκεν Τζένσεν που απευθύνεται κυρίως στο νηπιακό κοινό. Ωραία χρώματα που δένουν με τις χαριτωμένες φατσούλες, αλλά χωρίς να προσθέτει κάτι στην αρχική ιδέα, με ένα κορίτσι να αποκτά την ικανότητα να ελέγχει τα όνειρα των ανθρώπων, αλλά θα πάρει ένα καλό μάθημα από τη άτακτη θετή αδελφή της. Προβάλλεται και μεταγλωττισμένο.
Επανεκδόσεις
Κραυγές και Ψίθυροι («Cries and Whispers»). Το αριστούργημα του Ινγκμαρ Μπέργκμαν, που το 1972 προτάθηκε για πέντε Οσκαρ, παραμένει αναλλοίωτο στο χρόνο και τώρα προβάλλεται σε νέες ψηφιακές κόπιες. Μια συγκλονιστική δημιουργία, για τη ζωή και το θάνατο. Ενα σπουδαίο ψυχογράφημα, τεσσάρων γυναικών, μίας που αν και νέα, βαριά άρρωστη, περιμένει τον θάνατο με τη συμπαράσταση μίας οικιακής βοηθού και των δύο αδελφών της, με εκ διαμέτρου αντίθετους χαρακτήρες, που πάνε να της σταθούν στις τελευταίες στιγμές τής ζωής της. Μια ιστορία, που διαδραματίζεται στις αρχές του 20ου αιώνα, σε ένα αρχοντικό, όπου ο Μπέργκμαν θα συμπυκνώσει τις υπαρξιακές του αγωνίες, τις απόψεις του για τη φύση του ανθρώπου, τη μοναχικότητα, την αποξένωση, τη διαφορετικότητα των χαρακτήρων, την εύθραυστη ψυχολογία, την απόγνωση, που καταπνίγει τις κραυγές και κάνει τους ψιθύρους εκκωφαντικούς. Και όλα αυτά δοσμένα με έναν μαγικό τρόπο από τον Σουηδό σκηνοθέτη, που θα ξεπεράσει τον εαυτό του, φτιάχνοντας ένα μνημείο για το οδυνηρό ταξίδι στα άδυτα της ψυχής, έχοντας για συμπαράσταση τις αξιομνημόνευτες ερμηνείες των Χάριετ Αντερσον, Κάρι Σιλβάν, Ινγκριντ Τούλιν και Λιβ Ούλμαν.
Πέρυσι στο Μάριενμπαντ («L’ Annee Derniere a Marienbad»). Ατμοσφαιρικό λυρικό, υπερρεαλιστικό δράμα, που γύρισε το 1961 ο πολύς Αλέν Ρενέ, δύο χρόνια από το διάσημο «Χιροσίμα Αγάπη μου». Ταινία που δεν απευθύνεται στο ευρύ κοινό και που ίσως ορισμένες φορές κουράσει με τα μακράς διάρκειας πλάνα του, αλλά προσφέρει ορισμένες σπάνιας αισθητικής και έμπνευσης σκηνές. Πρωτοποριακό σινεμά, με τα μπαρόκ σκηνικά να έχουν βασικότερο ίσως ρόλο και από τους ηθοποιούς, που μοιάζουν διακοσμητικοί, σε ένα στόρι δαιδαλώδες, με το χώρο και τον χρόνο να μπερδεύονται, να αλληλοαναιρούνται, η μνήμη να έχει το δικό της ρόλο, όπως και ο έρωτας. Παίζουν Ντελφίν Σεϊρίγκ, Τζόρτζο Αλμπερτάτσι. Δύσκολη ταινία, που, ωστόσο έχει μία δική της σπάνια ομορφιά και αποτελεί κινηματογραφική εμπειρία, κάτι που είχε καταλάβει και η κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ Βενετίας, δίνοντας τον Χρυσό Λέωντα στον Ρενέ.
Η Ταβέρνα της Τζαμάικα («Jamaica Inn»). Ο «μετρ της αγωνίας», στην τελευταία του ταινία πριν εγκαταλείψει τη Βρετανία και εγκατασταθεί στο Χόλιγουντ, θα καταπιαστεί με το ομότιτλο μυθιστόρημα της Δάφνης Ντι Μοριέ, που μας μεταφέρει στην Κορνουάλη των αρχών του 19ου αιώνα και σε μία ομάδα πειρατών που προκαλεί ναυάγια για να ληστεύει τα πλοία. Η «Ταβέρνα της Τζαμάικα» (1939) δεν είναι θρίλερ, ούτε κόβει την ανάσα από την αγωνία, αλλά μια γοητευτική περιπέτεια εποχής, που οι αρετές της εντοπίζονται στην αφήγηση, την πληθωρική ερμηνεία του μεγάλου Τσαρλς Λότον, αλλά και κάτι που δεν συνήθιζε ο δημιουργός του «Ψυχώ», δηλαδή τις ιστορικές και πολιτικές αναφορές για την παράνοια της εξουσίας, αλλά και την αλλαγή σελίδας στη Βρετανία, με την επερχόμενη κατάρρευση της αυτοκρατορίας. Στην ταινία, που μπορεί να δείχνει σαφώς την ηλικία της, αλλά είναι ιδανική για ένα ευχάριστο καλοκαιρινό βραδάκι, εκτός του Λότον παίζουν και οι Μορίν Ο’Χάρα (18χρονη και πανέμορφη), Ρόμπερτ Νιούτον (εντυπωσιακός) και Λέσλι Μπανκς.
Χάρης Αναγνωστάκης
ΦΩΤΟ ΑΠΕ-ΜΠΕ
* ΦΩΤΟ από την ταινία «Ο πατέρας»
