Στο πρόσωπο του Ομάρ Σαρίφ ακτινοβολούσε η λάγνα Ανατολή. Τα αδρά χαρακτηριστικά τού προσώπου του σε συνδυασμό με το φλογερό βλέμμα έκανε εκατομμύρια γυναίκες να λυγίσουν στη γοητεία του και δεν είναι τυχαίο ότι την εποχή της ακμής του, τη δεκαετία του ‘60, πρωταγωνιστώντας στο “Λόρενς της Αραβίας” και το “Δόκτωρ Ζιβάγκο”, τα επικά αριστουργήματα του Ντέιβιντ Λιν, εθεωρείτο ένα από τα πιο καυτά ονόματα του κινηματογράφου παγκοσμίως.
Αθεράπευτος γλεντζές, παθιασμένος με τον τζόγο και ειδικά με το μπριτζ, τα άλογα, το τσιγάρο και την καλή ζωή, ήταν ικανός να παρατήσει τα κινηματογραφικά πλατό για μια καλή παρτίδα χαρτιών με τον Σάχη της Περσίας ή ένα πάρτι στο Παρίσι, ακόμη και ένα μακροβούτι στο αλκοόλ, με αντροπαρέα, όπως έκανε στα διαλείμματα των γυρισμάτων του “Λόρενς”, με τον Πίτερ Ο’ Τουλ.
Συμπληρώνοντας 90 χρόνια από τη γέννησή του (10 Απριλίου 1932), θα ανοίξουμε τα περισσότερα χαρτιά της ζωής του, για να θυμηθούμε τα πρώτα του βήματα, τις κορυφαίες του εμφανίσεις στη μεγάλη οθόνη, τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής του, ενός σταρ που θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία ακόμη και αν είχε χάσει την ευκαιρία να παίξει στις ταινίες του Ντέιβιντ Λιν.
Ο Φαρούκ και τα… ελληνικά
Ο Ομάρ Σαρίφ γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και το πραγματικό του όνομα ήταν Μισέλ Γιουσέφ Ντιμίτρι Χαλούμπ. Η άνετη οικονομικά οικογένειά του -ο πατέρας του ήταν έμπορος ξυλείας- ανήκε σε μια μικρή μειονότητα καθολικών. Η πανέμορφη μητέρα του Κλερ Σααντά, με καταγωγή από το Λίβανο, εργάστηκε ως αεροσυνοδός όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Κάιρο, ενώ είχε γίνει γνωστό ότι ο βασιλιάς της Αιγύπτου Φαρούκ ήταν συχνός επισκέπτης τής οικογένειας. Ο Ομάρ Σαρίφ αποφοίτησε από το Κολέγιο Βικτόρια της Αλεξάνδρειας, σπουδάζοντας φυσική και μαθηματικά, ενώ ταυτόχρονα ανέπτυξε την κλίση του στην εκμάθηση γλωσσών μαθαίνοντας, εκτός από αραβικά, αγγλικά, γαλλικά και… ελληνικά. Δούλεψε για μικρό διάστημα δίπλα στον πατέρα του και την οικογενειακή επιχείρηση ξυλείας, μέχρι που θα του μπει το μικρόβιο της υποκριτικής. Η πληροφορία ότι σπούδασε υποκριτική στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου, διαψεύστηκε από την Ακαδημία, καθώς λίγα ιδιαίτερα μαθήματα ήταν μάλλον αρκετά.
Διάβολος της Ερήμου
Θα μπει στον χώρο του σινεμά το 1954 με φούρια, παίζοντας στο φιλμ “Ο Φλογερός Ηλιος” και αμέσως μετά στον “Διάβολο της Ερήμου” που θα του δώσουν την ώθηση για την τεράστια μετέπειτα σταδιοδρομία του. Τον επόμενο χρόνο θα πρωταγωνιστήσει στο ρομάντζο “Οι Καλύτερες Μέρες μας”, δίπλα στην γνωστή Αιγύπτια ηθοποιό Φατέν Χαμαμά, την οποία θα ερωτευθεί σφόδρα και θα ασπαστεί τον ισλαμισμό για να την παντρευτεί και συνάμα να αλλάξει το όνομά του σε Σαρίφ. Το 1958 θα πρωταγωνιστήσει στο δράμα “Γκόχα, ο Γιος της Σκλάβας”, μια ταινία, που θα σημάνει και το ντεμπούτο της Κλάουντια Καρντινάλε και θα κερδίσει το βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών.
Το έπος του Λόρενς
Θα ακολουθήσουν ακόμη δώδεκα ταινίες, αρκετές απ’ τις οποίες ήταν αξιόλογες, μέχρι που θα έρθει η πρόταση του φημισμένου Ντέιβιντ Λιν, για να παίξει στο επικό πολεμικό δράμα “Λόρενς της Αραβίας”, μια αριστουργηματική ταινία, που αποτελεί από μόνη της ένα κεφάλαιο για τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Ο ίδιος δεν μπορούσε να πιστέψει ότι θα υπήρχε κάποιος που θα πήγαινε να δει μια τρίωρη ταινία, να διαδραματίζεται στην έρημο και χωρίς την παρουσία γυναικών. Χρόνια μετά θυμόταν ότι μόλις τον είδε ο Λιν του είπε να πάει κατευθείαν στη σκηνή τού μακιγιάζ και να βάλει ένα μουστάκι. Τελικά, κράτησε το δικό του, που σπανίως αποχωριζόταν. Για την ερμηνεία του, στην ταινία των επτά Οσκαρ, θα πει ότι δεν ήταν ιδιαίτερα καλός, μάλλον με υπερβολική αυστηρότητα και συστολή και χωρίς να πρέπει να αποδείξει τίποτα, για την αξία του.
Δόκτωρ Ζιβάγκο
Αντίθετη γνώμη είχε ο Ντέιβιντ Λιν, ο οποίος του έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο επίσης επικό δράμα “Δόκτωρ Ζιβάγκο”, μια ταινία σταθμός για το Σαρίφ. Μία υπερπαραγωγή του 1965, που θα βασιστεί στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μπορίς Πάστερνακ, ενώ τα γυρίσματα, που κράτησαν πάνω από δέκα μήνες, έγιναν έξω από τη Μαδρίτη, καθώς το βιβλίο ήταν απαγορευμένο στη Σοβιετική Ενωση. Ο γόης Ομάρ Σαρίφ είναι απολαυστικός, έχοντας δίπλα του την υπέροχη Τζούλι Κρίστι. Η ταινία προτάθηκε για δέκα Οσκαρ, κερδίζοντας τελικά πέντε, ενώ σύντομα θα χαρακτηριστεί κλασική. Ενας θρίαμβος για τον Ομάρ Σαρίφ, που θα τον κάνει ένα από τα πιο εμπορικά ονόματα της μεγάλης οθόνης.
Η Μπάρμπαρα και ο μύθος του γυναικά
Ο Αιγύπτιος σταρ θα συνεχίσει να πρωταγωνιστεί σε εμπορικές ταινίες, χωρίς, ωστόσο, να προσεγγίζουν την ποιότητα των ταινιών του Λιν, αν και δεν πέρασαν απαρατήρητες οι εμφανίσεις του σε ταινίες όπως “Η Νύχτα των Στρατηγών”, του Ανατόλ Λίτβακ, “Η Κοιλάδα του Μίσους” και το μιούζικαλ του μέγα Γουίλιαμ Γουάιλερ, “Ενα Αστείο Κορίτσι”, όπου θα γνωριστεί και θα ερωτευθεί τρελά την Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, παρότι στην αρχή τον άφησε αδιάφορο κι ενώ δέχθηκε επιθέσεις γιατί αυτός ένα σύμβολο του αραβικού κόσμου συνδέθηκε με μία Εβραία. Ταυτόχρονα, στα μεγάλα διαλείμματα από τα πλατό, θα αναπτύξει την τεχνική του στο μεγαλύτερό του πάθος, το μπριτζ, αλλά και στον τζόγο, στην καλή ζωή και τις γυναικείες περιπέτειες. Εν αντιθέσει όμως με τη γενική πεποίθηση, ο Σαρίφ δεν ήταν λάτρης του ποδόγυρου και όταν πια είχε μπει στα βαθιά γεράματα αποκάλυψε ότι ο “μύθος του εραστή” ήταν απλώς… μύθος. Και αυτό διότι όπως είχε πει δεν είχε πάει με περισσότερες από δέκα γυναίκες σε ολόκληρη τη ζωή του…
Παίρνοντας αποστάσεις από το σινεμά, θα κάνει μία δυναμική επανεμφάνιση το 2003, πρωταγωνιστώντας στο εξαίρετο δράμα “Ο Κύριος Ιμπραήμ και τα Λουλούδια του Κορανίου”, κάνοντας ίσως την πιο μεστή ερμηνεία της ζωής του, για την οποία θα βραβευθεί στο Φεστιβάλ της Βενετίας και με το βραβείο Σεζάρ.
Το τελευταίο τσιγάρο
Τα πρώτα προβλήματα με την υγεία του εμφανίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Υπεβλήθη σε εγχείρηση τριπλού μπαϊπάς, ενώ υπέστη και ελαφρύ καρδιακό επεισόδιο το 1994, αναγκάζοντάς τον να κόψει μία ακόμη αγαπημένη του απόλαυση, το τσιγάρο- κάπνιζε τρία πακέτα μέχρι τότε. Ομως, τα χειρότερα θα έρθουν αργότερα, καθώς τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, όπως είχε αποκαλύψει ο μοναχογιός του Τάρεκ Ελ Σαρίφ. Θα πεθάνει στις 10 Ιουλίου του 2015 στο Κάιρο, από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 83 ετών. Το 2006 είχε ανακοινώσει την απόσυρσή του από τα κινηματογραφικά πλατό, λέγοντας ότι δεν είναι πλέον καλός στη δουλειά: την ηθοποιία, μέσα απ’ την οποία, μετέφερε την ανεξίτηλη γοητεία της λαγγεμένης Ανατολής και το πάθος για τη ζωή.
Χάρης Αναγνωστάκης
ΦΩΤΟ ΑΠΕ-ΜΠΕ
