Tehom: Η βιβλική εβραική λέξη που σημαίνει αρχέγονο βάθος, άβυσσος έρχεται μέσα από την έκθεση της Ρενέ Ρεβάχ Tehom. Η έκθεση εγκαινιάζεται την Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου στις 20:00, στο Μουσείο Μπενάκη / Πειραιώς 138 και θα διαρκέσει έως 19 Μαΐου 2024. Την επιμέλειά της έχει ο Κωστής Αντωνιάδης, Ομότιμος Καθηγητής Φωτογραφίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.
Η έκθεση, με φωτογραφίες, βίντεο και κείμενα, ακολουθεί τα βήματα της διαδρομής των μελών της οικογένειας Ρεβάχ από τη Θεσσαλονίκη στο Άουσβιτς, με σκοπό την θεραπεία και την κάθαρση.
Από τον Μάρτιο μέχρι τον Αύγουστο του 1943, μεταφέρθηκαν από τη Θεσσαλονίκη 46.061 Εβραίοι στα στρατόπεδα, όπου, στην πλειοψηφία τους, βρήκαν μαρτυρικό θάνατο. Μεταξύ των θυμάτων ήταν η προγιαγιά της Ρενέ Ρεβάχ, Σολ Βενέτσια, και τα παιδιά της Ολγα, Λίνα και Ισαάκ, καθώς και άλλοι συγγενείς. Μοναδικός επιζών ήταν ο παππούς της Αλβέρτος Ρεβάχ, ο οποίος είχε διαφύγει στην Αθήνα και μέχρι το τέλος του πολέμου τους περίμενε, προετοιμάζοντας την επιστροφή τους.
Η Ρενέ Ρεβάχ τον συναντά τη στιγμή της συντριβής του, όταν μαθαίνει πως η οικογένειά του είχε αφανιστεί και υπόσχεται να τον οδηγήσει στον τόπο του εγκλήματος, που ο ίδιος μέχρι το θάνατό του δεν βρήκε το κουράγιο να επισκεφτεί. Θα ακολουθήσουν δύο διαδοχικά ταξίδια της Ρεβάχ στα στρατόπεδα Μπίρκεναου και στο Άουσβιτς. Σε κάθε βήμα της διαδρομής της η Ρεβάχ μιλά στο πρώτο πρόσωπο, απευθύνεται νοερά στον παππού της, του στέλνει φωτογραφίες και μοιράζεται μαζί του τις σκέψεις και τα συναισθήματά της.
Η Ρεβάχ ακολουθεί τα ίχνη τους, στο σκοτεινό βαγόνι του τρένου που τους μετέφερε στα στρατόπεδα, στο γκρίζο τοπίο του Μπίρκεναου, στους διαδρόμους, στις σκάλες, στους κοιτώνες του Άουσβιτς και στους τοίχους των θαλάμων αερίων.
Ενα λευκό πλεκτό ύφασμα, κειμήλιο της οικογένειας, είναι το νήμα της αφήγησης που διατρέχει το έργο της. Η Ρεβάχ το σκηνοθετεί, αποδίδοντας σε αυτό διαφορετικές σημασίες. Το συναντάμε αρχικά απλωμένο μέσα στο βαγόνι που μετέφερε τους δικούς της στο Άουσβιτς, να εκπροσωπεί «το πνεύμα της οικογένειας», που προσκαλεί τα φαντάσματα να φανερωθούν σε μια βιντεοπροβολή, όπου το πορτρέτο της προγιαγιάς της και άλλα πρόσωπα προβάλλονται διαδοχικά στον εσωτερικό τοίχο του βαγονιού.
Επειτα το βρίσκουμε μπλεγμένο στα κλαδιά ενός δέντρου, πάνω από τα συρματοπλέγματα του στρατοπέδου, και πιο πέρα, ως κυανό αποτύπωμα του θανατηφόρου Κυκλώνα Β.
Διάρκεια έκθεσης: 15.02.2024 – 19.05.2024
Μουσείο Μπενάκη / Πειραιώς 138
Στο τέλος της διαδρομής της έκθεσης, παρουσιάζεται ξανά τυπωμένο σε πέντε διάφανα υφάσματα που αιωρούνται από την οροφή? το βλέπουμε να απλώνεται μέσα στο νερό μιας λίμνης, να τυλίγεται στο σώμα μιας γυμνής γυναίκας και να την παρασύρει στο βυθό της. Η αφήγηση της Ρεβάχ, εκπορεύεται από μια ενδιάμεση μνήμη, ένα απόσταγμα εικόνων, που διαμορφώθηκαν από τις αφηγήσεις της οικογένειάς της και τις μαρτυρίες αυτών που επέστρεψαν ζωντανοί.
Ως μετα-μάρτυρας η ίδια η φωτογράφος, επεξεργάζεται το παρελθόν και μετουσιώνει το κληρονομημένο τραύμα σε μια τελική σκηνή εξαγνιστικής ανάδυσης του σώματος από το νερό της λίμνης, κενοτάφιο των ανθρώπων που δολοφονούνταν κατά χιλιάδες καθημερινά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
