Στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσέφυγαν, για έβδομη φορά μέσα στα τελευταία τριάντα χρόνια, τέσσερις περιβαλλοντικές οργανώσεις, μαζί με φορείς της αυτοδιοίκησης από την Αιτωλοακαρνανία και επιμελητήρια,1 με αφορμή το σχέδιο της εκτροπής του Αχελώου.
Με την προσφυγή τους, οι φορείς ζητούν την ακύρωση της δεύτερης αναθεώρησης των σχεδίων διαχείρισης λεκανών απορροής (ΣΔΛΑΠ) Δυτικής Στερεάς και Θεσσαλίας, στο μέτρο που αυτή επιχειρεί τη νεκρανάσταση του μυθολογικών διαστάσεων φαραωνικού σχεδίου της εκτροπής του ποταμού Αχελώου προς τον Πηνειό, μέσω σήραγγας που διασχίζει την οροσειρά της Πίνδου.
Οι λόγοι ακυρώσεως που προβάλλονται στην αίτηση αφορούν ουσιαστικές παραβιάσεις άρθρων των ευρωπαϊκών οδηγιών 2000/60/ΕΚ για τα ύδατα και 2001/42/ΕΚ για τη στρατηγική εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων σχεδίων. Συγκεκριμένα, τα δυο σχέδια, των οποίων η ολοκλήρωση αποτελεί υποχρέωση της χώρας στο πλαίσιο της εφαρμογής του δικαίου της ΕΕ, επαναφέρουν ένα φάντασμα του παρελθόντος που θεωρούσαμε πως είχε εξαφανιστεί μετά από έξι ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και μια του Δικαστηρίου της ΕΕ: την εκτροπή του Αχελώου.
Η μυθολογία της εκτροπής του Αχελώου έχει εδώ και δεκαετίες βυθίσει τη Θεσσαλία σε επικίνδυνη πολιτική απραξία, καθυστερώντας την υλοποίηση ζωτικής σημασίας έργων βελτίωσης των δικτύων άρδευσης, πρόσθετων έργων ταμίευσης στη λεκάνη του Πηνειού, μέτρων για τη μείωση της κατανάλωσης αρδευτικού νερού, τεχνητού εμπλουτισμού των υδροφορέων, και υλοποίησης έργων ταμίευσης μέσω λιμνοδεξαμενών σε πεδινές ή λοφώδεις περιοχές. Το προτεινόμενο με τα προσβαλλόμενα σχέδια περίπλοκο τεχνικό σύστημα εκτροπής υδάτων του Αχελώου προϋποθέτει τουλάχιστον την κατασκευή και λειτουργία του φράγματος της Συκιάς, την κατασκευή και λειτουργία της σήραγγας προσαγωγής (Πετρωτό – Δρακότρυπα), καθώς και νέων δικτύων διοχέτευσης του νερού αυτού, δηλαδή έργων με τεράστιο οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος, εγκαθιδρύοντας μία πανάκριβη υπηρεσία ύδατος για αγροτική χρήση.
Σε εποχή ιδιαίτερα έντονων και ολοένα και συχνότερων κλιματικών καταστροφών, με σοβαρότατες επιπτώσεις στη γεωργική δραστηριότητα της Θεσσαλίας, η επαναφορά στην πολιτική σκηνή ενός εντυπωσιοθηρικού έργου, αποτελεί άλλη μια θλιβερή απόδειξη πως η Ελλάδα βαδίζει προς το αβέβαιο κλιματικό μέλλον με τα μάτια προσκολλημένα στο παρελθόν. Η εκτροπή του Αχελώου μόνο να συσκοτίσει μπορεί το αβέβαιο μέλλον μιας Θεσσαλίας που παραμένει παραμελημένη ενώ αγνοούνται αδικαιολόγητα σημαντικά έργα για την ανασυγκρότηση και θωράκιση της αγροτικής παραγωγής με βάση τα νέα κλιματικά δεδομένα. Επίκεντρο και επείγουσες προτεραιότητες πρέπει να αποτελέσουν η ενίσχυση της ανθεκτικότητας των αγροσυστημάτων και η αποκατάσταση υποβαθμισμένων φυσικών οικοσυστημάτων που μπορούν να αποτελέσουν την πλέον αποδοτική λύση για την εξασφάλιση επάρκειας ύδατος για άρδευση και τη θωράκιση της Θεσσαλίας απέναντι στις εντεινόμενες κλιματικές καταστροφές.
