Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας κήρυξε την έναρξη των εργασιών του 10ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών και απηύθυνε την εναρκτήρια ομιλία με τίτλο «Η Ελλάδα απέναντι στις παγκόσμιες ανακατατάξεις – Άλλοτε και τώρα».
Αναφερόμενος στη σύγχρονη διεθνή συγκυρία επισήμανε: «Στηρίζουμε τους διατλαντικούς δεσμούς, ενώ είμαστε στον πυρήνα της ΕΕ, συμβάλλοντας σημαντικά στις προσπάθειες για τη στρατηγική της αυτονομία, και την αποκλιμάκωση του βλαπτικού για όλους εμπορικού πολέμου, συνηγορώντας πάντα για ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική».
Όπως σημείωσε, ο κ. Τασούλας «σε μια εποχή κατά την οποία ήδη διαφαίνονται παγκόσμιες ανακατατάξεις και τεκτονικές ανατροπές τόσο στη γεωπολιτική όσο και στη γεωοικονομία, με μια προπολεμικού τύπου επιβολή έντονου προστατευτισμού που διασαλεύει και επιδεινώνει το μεταπολεμικό παγκόσμιο ελεύθερο οικονομικό σύστημα, η πατρίδα μας καλείται να βαδίσει σε μονοπάτια γνώριμα και δοκιμασμένα».
Ειδικότερα, υπογράμμισε ότι «η εμπειρία του 20ού αιώνα μας έχει αφήσει παρακαταθήκες και διδάγματα, που αποτελούν πολύτιμο οδηγό για ένα αβέβαιο μέλλον» και συμπλήρωσε: «Όπως θέτει ορθά το ζήτημα ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες διπλωμάτες του προηγούμενου αιώνα, ο Βύρων Θεοδωρόπουλος, η ιστορική γνώση “διδάσκει, όχι τόσο τι πρέπει να κάνει ο σημερινός διπλωμάτης ή πολιτικός, αλλά πάντως τι πρέπει να μην κάνει”. Και αυτό που δεν πρέπει να κάνει η Ελλάδα είναι να βρεθεί απομονωμένη από παραδοσιακούς συμμάχους και νέους εταίρους. Κάθε φορά που κάτι τέτοιο συνέβη ο ελληνισμός το πλήρωσε ακριβά. Αντίθετα, όταν η Ελλάδα ήταν μέλος ευρύτερων συμμαχιών -τόσο περιφερειακών όσο και διεθνών- η επιτυχία, ο θρίαμβος, η εθνική ανάταση ήλθαν περίπου ως φυσικά επακόλουθα».
Στο πλαίσιο αυτό, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισήμανε: «Μπροστά στη νέα ανακατάταξη της διεθνούς αρχιτεκτονικής ασφαλείας και όχι μόνον, η Ελλάδα παραμένει σταθερή στις αρχές της και στους προσανατολισμούς της, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει περισσότερο την ωφελιμότητά της απέναντι στην διαμορφούμενη νέα αρχιτεκτονική απέναντι σε εταίρους και συμμάχους σε πολυμερές αλλά και διμερές επίπεδο».
Μιλώντας για τον ρόλο της Ελλάδας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, υπενθύμισε ότι «έχουμε αναγνωριστεί σε μια περιοχή μεγάλης ρευστότητας ως πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας, αλλά και ενεργειακός κόμβος σημαντικός. Συγχρόνως διατηρούμε και καλλιεργούμε στενές σχέσεις μέσα στην πολύπλοκη γεωπολιτική σκακιέρα της γειτονιάς μας, ενώ αρθρώνουμε λόγο και συμμετέχουμε, ιδίως ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στη διαχείριση των μεγάλων προκλήσεων του κόσμου μας».
Τόνισε, επίσης, ότι «παραμένουμε δε προσηλωμένοι στην αξία του διαλόγου και της ειρηνικής επίλυσης προβλημάτων επί τη βάσει του Διεθνούς Δικαίου, περιλαμβανομένου του Δικαίου της Θάλασσας. Δεν επικαλούμαστε, όμως, μόνο το δίκαιό μας για να ακουστούμε, αλλά και την αναγνωρισμένη αξιοπιστία μας ως συμμάχου και εταίρου».
Ακολούθως, παρατήρησε ότι «η διαρκής εμβάθυνση των υφιστάμενων συμμαχικών και εταιρικών δεσμών της Ελλάδας αποτελεί αναγκαία, όχι όμως και τη μοναδική προϋπόθεση, ώστε η χώρα μας να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες προκλήσεις ενός αβέβαιου και διαρκώς μεταβαλλόμενου διεθνούς περιβάλλοντος. Και μη λησμονούμε πως αυτοί οι δεσμοί είχαν ευρύτερη πολιτική συναίνεση, η έστω εκ των υστέρων έγκριση, από όσους αρχικά διαφωνούσαν. Οφείλει ακόμα να αγρυπνά, να προστατεύει την κοινωνική της συνοχή, να είναι πάντα έτοιμη διά παν ενδεχόμενο, να πείθει τους εταίρους, τους φίλους της, αλλά και τους άλλους για την αξιοπιστία της πολιτικής της, κυρίως όμως να διαθέτει ορθή κρίση, ώστε να διαγιγνώσκει με νηφαλιότητα και ακρίβεια τις διεθνείς εξελίξεις και να προσαρμόζεται σε αυτές».
Καταλήγοντας ο κ. Τασούλας τόνισε: «Οι Έλληνες δεν είμαστε πολλοί. Είμαστε όμως -και έχουμε τη συνείδηση ότι είμαστε- εκπρόσωποι ενός πολιτισμού που δεν είναι πλέον μόνον δικός μας: είναι ο δυτικός πολιτισμός στο σύνολό του. Ερχόμαστε από μακριά και πήγαμε κατά τη μακρά μας ιστορία μακριά. Πάντοτε όμως με τη συνείδηση ότι εκπροσωπούμε αυτές τις μεγάλες αξίες. Σήμερα, για μια ακόμη φορά καλούμαστε να γίνουμε ταυτόχρονα και άνθρωποι των καιρών μας και άνθρωποι της ιστορίας για να αντιμετωπίσουμε αυτό που λέγεται “ανακατατάξεις” στην παγκόσμια αρένα. Όπως παρέθεσα το έχουμε ξανακάνει. Συνεπώς μπορούμε και τώρα!».
Δ. Κατσιμεντέ
