Για πρώτη φορά μαζί Περικλής και Ντίκος Βυζάντιος

Ζωγραφικές Συγγένειες και Αντιθέσεις

Το έργο των κορυφαίων ζωγράφων Περικλή και Ντίκου Βυζάντιου, πατέρα και γιου, παρουσιάζεται, για πρώτη φορά μαζί, στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη, με σημαντικά έργα της καλλιτεχνικής τους διαδρομής. Μέρος των έργων προέρχεται από τη συλλογή του Αλέξανδρου Λιακόπουλου και συμπληρώνεται

με δανεισμούς από τις συλλογές των Αντώνη Κομνηνού, ΕΜΣΤ, Νίκου Παπαγεωργίου, Κυριάκου Τσιφλάκου, και Χρήστου Λαρσινού.

Όπως αναφέρει ο διευθυντής εικαστικού προγράμματος του Ιδρύματος και επιμελητής της έκθεσης, Τάκης Μαυρωτάς: «Δύσκολο εγχείρημα να πλησιάσει κανείς την επιδρασιθηρία της σχέσης τους, τις συγγενείς αλλά και τις αισθητικές τους διαφορές, με τα κοινά θεματικά και πλαστικά γνωρίσματα, τα χαρακτηριστικά και τις επιδράσεις, τα διαφορετικά ρεύματα και τους ρυθμούς τους. Η αντιπαράθεση αυτών των δύο ζωγραφικών κόσμων αποκαλύπτει τον διαφορετικό τους χαρακτήρα, καθώς σε όλη τους τη ζωή αγωνίστηκαν με το ακαθόριστο και το μυστηριακό σύμπαν της δημιουργίας. Επίσης, μας παρέχεται η δυνατότητα να μπορέσουμε να κοιτάξουμε διά μέσω του έργου του Περικλή Βυζάντιου το εμπνευσμένο και μελετημένο έργο του Ντίκου Βυζάντιου αλλά και να διακρίνουμε την αμεσότητά τους με τη νεότερη ευρωπαϊκή τέχνη, ιδιαίτερα της Γαλλίας.

Σκοπός και των δύο ήταν η τέχνη τους να εκφράζει μια νέα μορφοπλαστική πρόταση, μια Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη, με βαθιές ρίζες που αγγίζουν την ουσία του σήμερα “εν ισοτιμία και ισομοιρία”.(…)

Η έκθεση Περικλής και Ντίκος Βυζάντιος μας προτείνει μια πλατιά γνωριμία της δημιουργικής περιπέτειας δύο σημαντικών ζωγράφων με διαισθητική σκέψη και ολοκληρωμένη αισθητική άποψη, καθώς, με το έργο τους, υπερβαίνουν την αποσύνθεση του κόσμου μας, ποιώντας εικόνες που έχουν κρυσταλλωθεί μέσα από την ψυχή και τα μυστικά βάθη του πνεύματος. Η μοναδικότητα του χαρακτήρα τους: υπευθυνότητα, ευαισθησία, ενθουσιασμός, και η αισθητική καλλιέργειά τους οδήγησε στην ιδεατή πληρότητα της προσωπικής τους έκφρασης με την ατέρμονη δημιουργική τους δράση και τη βαθιά τους αισθαντικότητα. Η καθαρότητα του έργου τους φανερώνει το εύρος μιας πολύτροπης ζωγραφικής με ενάργεια και χάρη, στοχαστικότατα και διεισδυτικότητα που διεκδικεί στέρεα τη θέση της στο αύριο.»

Παράλληλα, ο ζωγράφος Αλέξης Βερούκας σημειώνει για το έργο του Ντίκου Βυζάντιου: «Να παρακολουθείς τον Ντίκο να μιλάει ήταν κάτι σαν σεμινάριο στην Hautes Études. Πίσω από τις κουβέντες του διέκρινες τον απόηχο των φράσεων που είχε ακούσει ο ίδιος από τα χείλη του Σαρτρ αλλά κυρίως του Τζακομέττι, του σημαντικότερου ίσως φίλου στη ζωή του. Όσο μιλούσε, τα μακριά του δάχτυλα σχεδίαζαν γραμμές, κύκλους, επίπεδα, σαν να συνέθεταν μια από τις “διαστημικές natures mortes” του στον αέρα. Αναπόφευκτα, και από τις αναφορές του στις συζητήσεις μας, κάναμε την αναδρομή στη “σύγχρονη κιβωτό” του Μερλιέ και του Μιλλιέξ που τη λέγαν “Mataroa”.(…)

Ο ζωγράφος Στέφανος Δασκαλάκης σημειώνει για το έργο του Περικλή Βυζάντιου: «Σκέφτομαι το πόσο τυχερός είναι ο Βυζάντιος που έζησε σε μια εποχή όπου η παράδοση, οι συνήθειες και τα έθιμα της μεγάλης εποχής της ζωγραφικής ήταν ακόμα ζωντανά και συγχρόνως ήταν και η εποχή των ανησυχιών, των πειραματισμών και των σύγχρονων ρευμάτων, χωρίς να έχει χαθεί η σοφία της παράδοσης.

Την Πέμπτη 3 Απριλίου στις 19:00, εγκαινιάζεται από την Υπουργό Πολιτισμού, κυρία Λίνα Μενδώνη, η έκθεση Περικλής και Ντίκος Βυζάντιος Ι Ζωγραφικές Συγγένειες και Αντιθέσεις, στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη.