Επιστολή διαμαρτυρίας έστειλε κάτοικος στο Κόκκινο λιμανάκι Ραφήνας στον Κυριάκο Μητσοτάκη, σχετικά με τα έργα που σχεδιάζονται να γίνουν στην περιοχή.
Στην επιστολή ξεχωρίζουν ιδιαίτερα κάποια σημεία που κάνουν λόγο για πεζοδρόμιο στην άκρη του γκρεμού, ο οποίος γκρεμός έχει διαβρωθεί, η μελλοντική συντήρηση του, εφόσον γίνει το έργο θα είναι αβέβαιη και σίγουρα δαπανηρή.
Σύμφωνα με την συντάκτρια της επιστολής δεν έχει γίνει επιτόπια μελέτη του εδάφους. Καμία περιβαλλοντική μελέτη δεν έχει δημοσιευτεί.Υπάρχει διάχυτη η καχυποψία ότι πίσω από αυτά τα σχέδια κρύβεται η απληστία εργολάβων και άλλων ατόμων. αναφέρεται στην επιστολή.
Οι κάτοικοι υποψιαζόμαστε ότι το μακροπρόθεσμο όραμα είναι να εκδιωχθούν οι κάτοικοι και να δημιουργηθούν ξενοδοχεία και πολυκατοικίες, όπως συνέβη και στο Μάτι.
Υποβάλαμε από κοινού μία αίτηση προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος στις 8.11.22 να εξαιρεθούμε από το πολεοδομικό σχέδιο ως αναγνωρισμένο οικοδομικό τετράγωνο. Το αίτημά μας παραμένει αναπάντητο συμπληρώνεται στην επιστολή.
Παραθέτουμε την επιστολή προς τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αγαπητέ Κύριε Πρωθυπουργέ,
Σας γράφω για να επιστήσω την προσοχή σας στα σοβαρά προβλήματα του κακοσχεδιασμένου αστικού σχεδίου για το Κόκκινο Λιμανάκι του Δήμου Ραφήνας.Η συμβολή σας στην ακύρωση της πραγματοποίησης του παρόντος σχεδίου και στην αναγνώριση της αξίας αυτών των προτάσεων θα αποτελούσε μεγάλη βοήθεια προς την κοινότητά μας.
Είμαστε αφοσιωμένοι στην υπόθεση της προστασίας της εύθραυστης και μοναδικής ομορφιάς της περιοχής μας. Το μέγιστο κληροδότημα που μπορούμε να αφήσουμε στις επόμενες γενεές είναι η προστασία του περιβάλλοντος και της γης της οποίας η φροντίδα βρίσκεται στα χέρια μας.
Στις 23 Ιουλίου 2020 γράψατε για «τους πληγέντες και τους κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι ακόμη παλεύουν να ξαναχτίσουν τις ζωές τους». Είμαι ένας από τους ανθρώπους στους οποίους αναφέρεστε -επεβίωσα από τη φωτιά, επισκεύασα το σπίτι μου, και έδωσα ξανά ζωή στον κήπο μου.
Κατοικώ σε νόμιμα χτισμένο σπίτι στο Κόκκινο Λιμανάκι. Είμαι Ελληνίδα πολίτις με δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα.
Ο Βρετανός σύζυγος, Norman Gilbertson, εργάστηκε για τον Οργανισμό Περιθάλψεως και Αποκαταστάσεως των Ηνωμένων Εθνών, UNRRA, κατά την περίοδο 1945-1953 ως υπεύθυνος για τον συντονισμό της διανομής βοήθειας, υπό τη μορφή ενδυμάτων, τροφίμων, γεωργικών ειδών και παροχής ύδρευσης στον σκληρά δοκιμαζόμενο πληθυσμό της Βόρειας Ελλάδος.
Το 1960 αγόρασε έναν εγκαταλελειμμένο αμπελώνα στο Κόκκινο Λιμανάκι με την πρόθεση να χτίσει σε αυτό ένα σπίτι για να κατοικήσει όταν συνταξιοδοτηθεί.
Το 1991 καταθέσαμε αίτηση και λάβαμε τη νόμιμη άδεια οικοδόμησης. Ο Norman δημιούργησε έναν Μεσογειακό κήπο, τόσο αξιοθαύμαστο που αποτέλεσε αντικείμενο άρθρου από τον Matthew Wilson στους Financial Times (27 Σεπτεμβρίου 2013): “Ο κήπος στην άκρη του γκρεμού που έγινε η Ελληνική Οδύσσεια ενός Βρετανού: Ένας πρώην εθελοντής δημιούργησε μια πράσινη όαση με θέα στο Αιγαίο, 50 χρόνια αφότου αγόρασε ένα άλλοτε άγονο κομμάτι γης.” Καλλιεργούμε λαχανικά με βιολογική καλλιέργεια, χωρίς παρασιτοκτόνα, σε υπερυψωμένα παρτέρια.
Συλλέγουμε τους καρπούς και παράγουμε το δικό μας λάδι από περισσότερα από 55 ελαιόδεντρα που έχουμε φυτέψει. Έχουμε φυτέψει επιπλέον 79 καρποφόρα δέντρα τα οποία παρέχουν σε εμάς και τους γείτονες υγιεινή διατροφή.
Το προτεινόμενο σχέδιο για το Κόκκινο Λιμανάκι παραβλέπει την προστασία και το σεβασμό του περιβάλλοντος και αλλοιώνει ολοσχερώς τον ήπιο χαρακτήρα της περιοχής.
Σχεδιάστηκε χωρίς συζήτηση με τους κατοίκους. Έκτοτε, ως κοινότητα, έχουμε πραγματοποιήσει συναντήσεις με τοπογράφους, πολεοδόμους και δικηγόρους, για να κάνουμε αντιπροτάσεις που βασίζονται σε δεδομένα. Όλα με δικά μας έξοδα.
Η κυβερνητική πρόταση για το Κόκκινο Λιμανάκι περιλαμβάνει έναν πεζόδρομο πλάτους 3 μέτρων (πλατύτερου από λωρίδα αυτοκινήτων) στο χείλος γκρεμών ύψους 8-15 μέτρων που διαρκώς καταρρέουν. Αυτό θα ήταν κάτι το εξαιρετικά επικίνδυνο για τους περισσότερους διαβάτες. Το κυμαινόμενο ύψος του γκρεμού καθιστά εξαιρετικά δύσκολη τη δημιουργία ενός ασφαλούς πεζόδρομου.
Ο περιορισμός της διαρκούς διαβρώσεως θα ήταν πολύ δύσκολη και δαπανηρή υπόθεση, με συνέπεια ο προτεινόμενος πεζόδρομος να απαιτεί σημαντική δαπάνη και διαρκή συντήρηση ώστε να παραμένει σε χρήση.
Ασφαλώς η πραγματοποίηση του σχεδίου θα έφερνε βραχυπρόθεσμα σημαντικά ποσά στον εγχώριo κατασκευαστικό τομέα, και σε αυτούς που θα το επιβλέψουν. Αλλά γιατί να ληφθούν τόσο δραστικά μέτρα για αυτό το βραχυπρόθεσμο όφελος; Τα μακροπρόθεσμα οφέλη μοιάζουν λίγα.
Είναι φανερό από τις προτάσεις ότι δεν έχει γίνει επιτόπια μελέτη του εδάφους. Καμία περιβαλλοντική μελέτη δεν έχει δημοσιευτεί.
- Γιατί να γίνει πεζόδρομος στην άκρη του γκρεμού στο Κόκκινο Λιμανάκι ο οποίος δεν θα περνάει παρά μόνο από δύο ιδιοκτησίες;
- Γιατί να σταθεροποιηθεί ο γκρεμός με εισαγωγή οριζόντιων τσιμεντένιων δοκαριών με επικάλυψη από μεταλλικά δίχτυα για μελλοντική φύτευση; Ποιος θα τα συντηρεί;
- Γιατί να κατασχεθεί γη για τη δημιουργία μικρών πάρκων τα οποία θα βάλουν την ασφάλεια των κατοίκων σε κίνδυνο;
- Στην περίπτωσή μου, ποσοστό άνω του 40% της γης μου πρόκειται να κατασχεθεί. Η διαφορά των 394.78 μέτρων θα μου δοθεί με λήψη της αντίστοιχης γης από τους βόρειους γείτονές μου Ηρακλή Παυλάκο και Anna Silenko. Αυτό δεν έχει νόημα. Γιατί να καταστραφεί ο σεβασμός μεταξύ γειτόνων; Απλά αφήστε μου τον κήπο μου και μην καταστρέψετε περισσότερα από 75 ώριμα καρποφόρα δέντρα τα οποία προμηθεύουν τους γείτονές μου κι εμένα με καλή διατροφή.
Υπάρχει διάχυτη η καχυποψία ότι πίσω από αυτά τα σχέδια κρύβεται η απληστία εργολάβων και άλλων ατόμων. Οι κάτοικοι υποψιαζόμαστε ότι το μακροπρόθεσμο όραμα είναι να εκδιωχθούν οι κάτοικοι και να δημιουργηθούν ξενοδοχεία και πολυκατοικίες, όπως συνέβη και στο Μάτι. Αυτό θα κατέστρεφε την ομορφιά της περιοχής που την καθιστά ελκυστική τόσο στους κατοίκους όσο και στους επισκέπτες της.
Η πληγωμένη μας κοινότητα έχει βασανιστεί πολύ σκληρά. Αντιλαμβάνομαι ότι περισσότερες από 100 ενστάσεις έχουν υποβληθεί. Πολύ λίγες έχουν ικανοποιηθεί.
Οι αντιπροτάσεις περιλαμβάνουν:
- Να δοθεί σε όλα τα νόμιμα κτίσματα κατοικιών μία απόσταση τουλάχιστον τεσσάρων μέτρων ανάμεσα στο κτίσμα και στην ιδιωτική έκταση που θα ληφθεί για δημόσια χρήση. Ως αντιστάθμισμα για τη μείωση της γης για τη δημιουργία πάρκου στο νότιο τμήμα της ιδιοκτησίας μου, θα μπορούσε να ληφθεί περισσότερη γη από τα δυτικά.
- Να μη δημιουργηθεί πεζόδρομος κατά μήκος του γκρεμού. Να μεταφερθεί ολόκληρος ο πεζόδρομος σε πιο ρεαλιστική τοποθεσία, στη Λεωφόρο Δημοκρατίας, μέρος της οποίας έχει ήδη προταθεί για αυτόν τον σκοπό.
O οποιοσδήποτε παράκτιος πεζόδρομος θα αποσταθεροποιούσε / κατέστρεφε το γεμάτο ζωντάνια οικοσύστημα που υπήρχε πριν από την φωτιά του 2018, και το οποίο τώρα επιστρέφει. Έχουν ήδη θεαθεί γεράκια, τσαλαπετεινοί, αλκυόνες, κορμοράνοι, φώκιες και δελφίνια κατά μήκος της ακτής.
Η οποιαδήποτε παρέμβαση θα τα έδιωχνε με καταστροφικές συνέπειες στο οικοσύστημα. Οι κάτοικοι έχουμε κάνει προσωπικές προσπάθειες για την επιστροφή του φυτικού πλούτου. Αυτές οι προσπάθειες δεν θα πρέπει να εμποδιστούν, αλλά να ενισχυθούν.
- Να αποκατασταθούν και να μονιμοποιηθούν οι ήδη υπάρχουσες προσβάσεις προς τη θάλασσα. Δεν υπάρχει ανάγκη για τα διάφορα προτεινόμενα περάσματα για τους πεζούς τα οποία σε πολλές περιπτώσεις οδηγούν σε απότομους γκρεμούς.
- Όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες που φημίζονται για τα δημόσια μονοπάτια τους, το δικαίωμα διέλευσης πρέπει να συζητείται προσεκτικά και συνετά. Όταν δημιουργείται ένα πέρασμα, πρέπει να τοποθετούνται πόρτες που ανοίγουν και κλείνουν, αλλά οι οποίες δεν κλειδώνονται. Η από κοινού φύλαξη της γης πρέπει να ενθαρρύνεται. Η διατήρηση των μονοπατιών θα πρέπει να αποτελέσει ευθύνη των ιδιοκτητών. Οι επισκέπτες θα πρέπει με τη σειρά τους να συμβάλλουν στη φροντίδα και στη συντήρησή τους.
- Να μην επιτραπεί η διαίρεση της γης κοντά στη θάλασσα, η οποία είναι περιβαλλοντικά η πλέον σημαντική της περιοχής, σε μικρότερα κομμάτια (από 1000 m2). Αν αυτό συμβεί, το αποτέλεσμα θα είναι η έντονη οικιστική ανάπτυξη και η απώλεια του υφιστάμενου χαρακτήρα για το Κόκκινο Λιμανάκι, η υποβάθμιση των ιδιαίτερων φυσικών χαρακτηριστικών και εν τέλει η καταστροφή της πολεοδομικής λειτουργίας του ως τόπος διακοπών.
Όλα αυτά προκαλούν μεγάλη ανησυχία και άγχος στους κατοίκους οι οποίοι έχουν πληγεί σημαντικά. Ανάμεσά μας βρίσκονται άνθρωποι που έχουν ενεργά συμβάλει στην οικονομία της περιοχής για πολλά χρόνια, οικογένειες με ρίζες και ιστορία στο «χωριό μας» σε βάθος γενεών. Προσωπικά έχω ζήσει στην περιοχή για περισσότερα από 30 χρόνια.
Οι περισσότεροι από εμάς θα προτιμούσαμε να ΜΗΝ αποτελέσουμε μέρος του αστικού σχεδίου για τη Ραφήνα. Οι υφιστάμενοι δρόμοι χρειάζονται αποκατάσταση. Χρειαζόμαστε σαφήνεια, σεβασμό και υποστήριξη για την κοινότητα, ώστε όλοι να μοιραστούν την ομορφιά που προσφέρει το Κόκκινο Λιμανάκι.
Θα ήθελα να επαναλάβω ότι η συμβολή σας στην ακύρωση στης πραγματοποίησης του παρόντος σχεδίου και στην αναγνώριση της αξίας των ανωτέρω προτάσεων θα αποτελούσε μεγάλη βοήθεια στην κοινότητά μας. Προσκαλώ εσάς και τους Υπουργούς να επισκεφθείτε την κοινότητά μας να δείτε πόσο έχουμε εργαστεί χωρίς βοήθεια από το κράτος για την αποκατάσταση της περιοχής.
Προσβλέπω στην απάντησή σας.
Ειλικρινά,
Diane Katsiaficas
Professor Emerita, Department of Art, University of Minnesota, Minneapolis, USA
Ειρήνης, Κόκκινο Λιμανάκι
Αναφορικά με τα παραπάνω, εμείς, ο Ηρακλής Παυλάτος και η Anna Silenko, οι γείτονες της Diane Katsiaficas, συμφωνούμε απολύτως ότι η κατάσχεση της δικής της και της δικής μας γης είναι περιττή.
Επιπλέον, δεν αντιλαμβανόμαστε τον σκοπό ή την αναγκαιότητα του πολεοδομικού σχεδίου. Υποβάλαμε από κοινού μία αίτηση προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος στις 8.11.22 να εξαιρεθούμε από το πολεοδομικό σχέδιο ως αναγνωρισμένο οικοδομικό τετράγωνο. Το αίτημά μας παραμένει αναπάντητο.
Ζητούμε ευγενικά την κατανόηση και την υποστήριξή σας στα δίκαια παράπονά μας.
Ηρακλής Παυλάτος & Anna Silenko
Ειρήνης , Κόκκινο Λιμανάκι
