Ένας «θεσμός πια», το ετήσιο Athens Jazz Festival στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων ρίχνει απόψε συναυλιακή αυλαία με τον έμπειρο σαξοφωνίστα Maxime Bender από το Λουξεμβούργο, το Guy Mintus trio που αποτελείται από τους Guy Mintus (πιάνο), Oren Hardy (μπάσο), Yonatan Rosen (ντραμς) και, τέλος, τον Βρετανό τρομπετίστα και τραγουδιστή Jackson Mathod σε ένα ξέφρενο πάρτυ με αφετηρία την τζαζ και προορισμό την διασκέδαση.
Όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καλλιτεχνικός διευθυντής Αντώνης Ζουγανέλης, πρόκειται για το μακροβιότερο φεστιβάλ με ελεύθερη είσοδο στην Αθήνα και «συνήθως ανοίγει την συναυλιακή σεζόν για την πόλη, ενώ και λόγω των παράλληλων δράσεων που το πλαισιώνουν η Τεχνόπολη μετατρέπεται σε ένα πολυπολιτισμικό χωριό στο οποίο ο κόσμος έρχεται για να ανακαλύψει μια ολόκληρη κουλτούρα, όχι μόνο τη μουσική».
Επιπλέον, το φεστιβάλ δεν εγκλωβίζεται σε ένα είδος. Τιμά την τζαζ αλλά απογειώνεται πέρα από αυτήν «έχει shows τα οποία παίζουν διάφορα ρεπερτόρια με μόνη προϋπόθεση ότι έχουν κάποια στοιχεία της τζαζ μέσα τους. Οπότε, είναι μια πολιτιστική εμπειρία και όχι απαραίτητα μόνο συναυλίες» εξηγεί ο κ. Ζουγανέλης, ειδικά αφότου, από το 2014 και εξής, συμπληρώνεται με εκθέσεις, εργαστήρια, σεμινάρια και αγορές, όπως το meet market, καθώς «η Τεχνόπολη, έτσι όπως είναι στημένη ως χώρος, μπορεί να υποστηρίξει πολύ παραπάνω πράγματα από μόνο μια σκηνή στην κεντρική αυλή, ώστε ο κόσμος που έρχεται, οποιαδήποτε ώρα, να μπορεί να απολαύσει μια εμπειρία μέσα στο πολιτιστικό αυτό περιβάλλον».
«Αν και φέτος ο καιρός δεν έχει βοηθήσει, το φεστιβάλ είναι γεμάτο, η Τεχνόπολη γεμίζει με κόσμο κάθε μέρα. Το βλέπουμε στις δράσεις που έχουν στηθεί μέσα στην Τεχνόπολη, αλλά και στο τέλος της ημέρας στις συναυλίες και θεωρούμε ότι είναι μεγάλη επιτυχία για όλη την διοργάνωση» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καλλιτεχνικός διευθυντής κ. Ζουγανέλης.
Το όραμα για το μέλλον είναι «σιγά σιγά να αρχίσει να μπαίνει μέσα στην πόλη και όλη η πόλη να κινείται σε ρυθμούς τζαζ για μια εβδομάδα», όπως λέει ο ίδιος, εξηγώντας ότι το φεστιβάλ παρουσιάζεται, «έχει ήδη βγει στις μεγάλες τουριστικές εκθέσεις της Ευρώπης εδώ και έξι χρόνια και είναι μεγάλο το κύμα πολιτιστικού τουρισμού που προσελκύει. Είναι και αυτό, όχι μόνο αυτό, ένα σημείο απόφασης για το εάν θα επισκεφτεί κάποιος την Αθήνα ή όχι. Οπότε, θα σας έλεγα ότι το κοινό μας είναι μισό-μισό, διεθνές και ελληνικό. Επειδή θέλουμε να συνεισφέρουμε στη διεύρυνση της σεζόν, αυτός είναι ο λόγος που έχει τοποθετηθεί Μάιο».
Φέτος, συνολικά 21 καλλιτέχνες θα περάσουν από τη σκηνή του φεστιβάλ το οποίο, ωστόσο, δεν έχει σαν στόχο να φέρει στην Αθήνα τα μεγάλα ονόματα αλλά «προτάσεις, κοντά στα ακούσματα του επισκέπτη ή κοντά στα επόμενα ακούσματα του επισκέπτη. Το κριτήριο στην ουσία είναι ενδιαφέρουσα μουσική με στοιχεία της τζαζ» σημειώνει ο κ. Ζουγανέλης.
Guy Mintus στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: Ο κάθε ακροατής θα προσέξει διαφορετικές επιρροές της δικής μου ή της δικής του μουσικής κληρονομίας
Μια τέτοια πρόταση είναι ο Ισραηλινός Guy Mintus, ο οποίος βρίσκεται στο line-up της Κυριακής. Ζει ανάμεσα στο Τελ Αβίβ και τη Νέα Υόρκη, συνδυάζει στοιχεία από το πιάνο Stride μέχρι τα τουρκικά Makam, τους ινδικούς ρυθμούς, τις εβραϊκές μελωδίες και τα πρότυπα της αμερικανικής τζαζ, όλα με τη δική του υπογραφή, ενώ η καταγωγή του περνάει μέσα από τρεις ηπείρους.
«Πιστεύω ότι στη μουσική έχει λιγότερο σημασία το είδος, η ταμπέλα και περισσότερο το περιεχόμενο, το vibe που παίρνεις από αυτήν, η ενέργεια. Είναι φτιαγμένη με πάθος; Με την καρδιά; Είναι φτιαγμένη με την αγωνία της τελειότητας; Με την πρόθεση να επικοινωνήσει και να αγγίξει ανθρώπους; Με ειλικρίνεια και αυθεντικότητα. Αυτά είναι τα στοιχεία που με καθοδηγούν, το είδος είναι δευτερεύον. Πιστεύω ότι όταν υπηρετείς αυτές τις αρχές, οι άνθρωποι θα το προσέξουν και θα σε ακολουθήσουν. Υπάρχει πάντα χώρος για περισσότερη καλή μουσική στον κόσμο. Συν τοις άλλοις, δε χρειάζεται να αρέσουμε σε όλους. Υπάρχουν πολλοί ακροατές που προτιμούν την τζαζ ή την χιπ χοπ ή και τις δύο!» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Guy Mintus, απαντώντας πώς μπορεί στην εποχή της κυριαρχίας της ραπ, η τζαζ να παραμένει αγαπημένη και διαχρονική.
Όσον αφορά τη διαδρομή του σε τόσο πολλά διαφορετικά κράτη και ακούσματα, σημειώνει ότι «κάποια στοιχεία αντανακλώνται με πιο ευθύ τρόπο, άλλα με έναν τρόπο που δεν μπορεί απαραίτητα να γίνει αντιληπτός». «Το αποκορύφωμα αυτού που είναι ο καθένας, το κάθε βίωμα αντικατοπτρίζεται στη μουσική. Είναι σαν καθρέφτης. Οι επιρροές είναι πάντα πιο σύνθετες και βαθύτερες από ένα μόνο στοιχείο. Είναι κάπως μεταφυσικό. Όπως ένα χρώμα που δεν μπορείς πάντα να το εξηγήσεις, αλλά είναι ακριβώς αυτό που είσαι, ανεξάρτητα από το εάν κάνεις κάτι γι αυτό ή όχι» αναφέρει ο Ισραηλινός πιανίστας. «Μου αρέσει που ο κάθε ακροατής θα προσέξει διαφορετικές επιρροές, διαφορετικά κομμάτια της δικής μου ή της δικής του μουσικής κληρονομίας» τονίζει, προσθέτοντας ότι θεωρεί την τζαζ «απρόβλεπτη», «έχουμε κάποιες δομές, κάποιες ενδείξεις, αλλά τα μονοπάτια μεταξύ των διαφορετικών στάσεων αλλάζουν κάθε νύχτα».
Πέρα από τη ζωντανή εμφάνιση απόψε στην Τεχνόπολη, τη Δευτέρα το αθηναϊκό κοινό θα έχει την ευκαιρία να τον παρακολουθήσει σε ένα ανοιχτό εργαστήριο για την τέχνη του αυτοσχεδιασμού στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας. «Για εμένα ο αυτοσχεδιασμός έχει να κάνει με το να βρίσκεσαι μέσα στη στιγμή και να κάνεις αυθόρμητες επιλογές που προκύπτουν ακριβώς από αυτήν. Στην πραγματικότητα δεν περιορίζεται στη μουσική, είναι κάτι που οι άνθρωποι εξασκούν κάθε μέρα. Από την ώρα που ξυπνάμε. Ο αυτοσχεδιασμός δεν είναι απαραίτητα η δημιουργία από το μηδέν, είναι πώς ενώνεις μαζί νότες, λέξεις, στοιχεία που ήδη υπάρχουν, με τον δικό σου τρόπο. Για παράδειγμα, κάθε είδος γραφής ξεκινά με έναν αυτοσχεδιασμό. Φυσικά, μπορεί να υπάρχει κατόπιν πολύ επιμέλεια και ραφινάρισμα αλλά η αρχική επιλογή των λέξεων, το ακατέργαστο υλικό είναι ένας αυτοσχεδιασμός χωρίς αμφιβολία».
Μάλιστα, ο Ισραηλινός καλλιτέχνης έχει έρθει στην Ελλάδα πολλές φορές και, όπως σημειώνει ο ίδιος, νιώθει «αγάπη, είναι πάντα σα να βρίσκομαι σπίτι μου» ενώ έχει άποψη και για την εγχώρια μουσική σκηνή. «Μου αρέσει ο Σωκράτης Σινόπουλος, η Μαρία Μανουσάκη και ο Παναγιώτης Ανδρέου. Πέραν αυτού, αγαπώ τους θρύλους, όπως όλοι: Γιώργος Νταλάρας, Ελένη Βιτάλη, Μπάμπης Τσέρτος -όλους τους έχω ακούσει στο Ισραήλ κάποια στιγμή, όταν είχαν έρθει, καθώς είμαστε λάτρεις της ελληνικής μουσικής» λέει ο Guy Mintus, ο οποίος περιμένει ότι το βράδυ της Κυριακής, το Athens Jazz Festival θα είναι «απίθανο!».
Σοφία Μανδηλαρά
