Το σύνολο των διηγημάτων του Δημήτρη Νόλλα, αρχής γενομένης από το 1974 και φτάνοντας έως τις ημέρες μας, περιλαμβάνει ο τόμος «Οι ιστορίες είναι πάντα ξένες», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ικαρος. Οπως παρατηρεί στα πυκνά της επιλεγόμενα η Τιτίκα Δημητρούλια, ο συγγραφέας έζησε πολλά χρόνια στο εξωτερικό, αλλά μόνο στον τόπο του κατάφερε να νιώσει ξένος.
Οντως, εκείνο που κυριαρχεί από την αρχή στη διηγηματογραφία τού Νόλλα (κατά τα άλλα έχει επίσης γράψει μυθιστορήματα, και νουβέλες) είναι το αίσθημα αποστροφής απέναντι σε μια ποικιλοτρόπως χρεοκοπημένη κοινωνία. Μια κοινωνία που θα επιβάλει στα άτομα τα οποία τη στελεχώνουν να ζήσουν παντελώς ευάλωτα και ανυπεράσπιστα, έτοιμα να κατασπαραχτούν από τη φάρσα και τη γελοιότητα της ζωής.
Ενα άλλο, συναφές με τα παραπάνω στοιχείο των διηγημάτων του Νόλλα είναι η έλλειψη επικοινωνίας. Κανένας από πρωταγωνιστές του δεν έρχεται σε επαφή με κανέναν και όλοι πέφτουν κατά σύμπτωση ο ένας πάνω στον άλλον, παρακινημένοι από έναν τυφλό στροβιλισμό. Τι ακριβώς, όμως, εκπροσωπούν σε ένα τέτοιο πλαίσιο τα πρόσωπά του; Μα, τι άλλο από την περιπλάνηση και την τυχαιότητα. Μικροεπιτηδευματίες που κάνουν ό,τι μπορούν για να αυγατίσουν το έχειν τους, άνθρωποι της νύχτας που ξεχωρίζουν για μια στιγμή στο ημίφως κι ύστερα εξαφανίζονται στο σκοτάδι, οικογενειάρχες που λατρεύουν τα παιδιά τους και αλητόβιοι που ψάχνουν χωρίς πυξίδα τον προσανατολισμό τους. Κι ακόμα, φίλοι που συνασπίζονται περιγελώντας τους γνωρίμους τους, επαρχιώτες που δοκιμάζουν να αλλάξουν αντί πινακίου φακής τη μοίρα τους και μετανάστες που παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια με μαχαίρια τους.
Με ανάλογο τρόπο θα διαγραφούν και οι καταστάσεις που φιλοτεχνεί ο Νόλλας. Παραμυθίες ερωτικής υποταγής και αγάπης, περιουσίες που δεν καταλήγουν στον προορισμό τους λόγω ποικίλων αστάθμητων παραγόντων, παιδικοί πόθοι με απρόσμενα αποτελέσματα και αδιέξοδες συμβιώσεις των οποίων η διάλυση αναβάλλεται μπροστά στον απέραντο φόβο του κενού.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τα διηγήματα του Δημήτρη Νόλλα συγκεντρωμένα σε έναν τόμο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
