Δοκίμασε τις αντοχές του τρέχοντας υπερμαραθώνιους στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη, υπό συνθήκες που δεν χωρά ο ανθρώπινος νους κι αφού κατάφερε να τερματίσει σε κάθε έναν απ’ αυτούς, ετοιμάζεται τώρα να πάρει τα …βουνά.
Προορισμός του αυτή τη φορά δεν είναι η κορυφή του Ολύμπου, όπου έχει ανέβει πάνω από 100 φορές, αλλά η ψηλότερη κορυφή του κόσμου, το Έβερεστ. Εκεί, που αν απλώσεις ψηλά το χέρι νιώθεις ν’ αγγίζεις τον ουρανό. Ο αθλητής υπεραποστάσεων Μάριος Γιαννάκου, στις 30 Μαρτίου ταξιδεύει με προορισμό την οροσειρά των Ιμαλαΐων, με σκοπό να προσπαθήσει να φτάσει στο Έβερεστ σε μια αποστολή με «πράσινο» αποτύπωμα.
«Η ορειβατική αποστολή στο Έβερεστ ξεκινάει τέλη Μαρτίου και θα διαρκέσει ως τις αρχές Ιουνίου, δηλαδή περίπου δύο μήνες, διάστημα κατά το οποίο οι ορειβάτες πρέπει να εγκλιματιστούμε λόγω της έλλειψης οξυγόνου.
Επομένως, σκοπός μας είναι να είμαστε έτοιμοι το τελευταίο δεκαήμερο του Μαΐου ώστε να επιχειρήσουμε το summit push στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου», εξηγεί στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Δραμινός αθλητής, που μαζί με την ομάδα του έχουν βάλει στόχο όχι μόνο να φτάσουν στην ψηλότερη κορυφή του πλανήτη, αλλά και στην κατάβαση ν’ αφήσουν μηδενικό αποτύπωμα στο βουνό.
«Εξαιτίας των ορειβατικών αποστολών που επιχειρούν αυτές τις αναβάσεις, τα βαριά υλικά εγκαταλείπονται πάρα πολλές φορές στο βουνό κι έχουν μολύνει την περιοχή. Επομένως, η αποστολή μας, στην οποία έχουμε δώσει το όνομα Eco-Everest Expedition, έχει ως σκοπό να κατεβάσει όλα τα σκουπίδια που θα προκύψουν κατά τη διάρκεια της αποστολής», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Μάριος, ο οποίος ετοιμάζεται για ένα διαφορετικό απ’ όσα έχουμε συνηθίσει απ’ αυτόν εγχείρημα, στο οποίο το ρίσκο είναι μεγαλύτερο από κάθε άλλη φορά.
Τι τον έκανε, όμως, να πάρει ένα τέτοιο ρίσκο;
«Νομίζω ότι στη ζωή πρέπει να παίρνουμε μερικές φορές κάποια τέτοια ρίσκα γι’ αυτά που έχουμε ονειρευτεί να πετύχουμε, αλλιώς πρέπει να συμβιβαστούμε με μια ζωή που δεν μας εξυπηρετεί και δεν μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους. Θεωρώ ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην τη ζήσουμε όπως της αρμόζει», λέει.
Είναι, μάλλον, η ακαταμάχητη γοητεία της ψηλότερης κορυφής του κόσμου αυτή που κάνει ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο, όπως ο ίδιος, να προσπαθούν να τη φτάσουν, παρά τον φόβο που προκαλεί στους περισσότερους το εγχείρημα. «Νομίζω ότι ένα κομμάτι της γοητείας προέρχεται από τον ίδιο τον φόβο. Υπάρχουν πολλές φορές που αναλύω το εγχείρημα και σκέφτομαι το τι μπορεί να πάει λάθος. Επομένως, σίγουρα γεννιέται και το αίσθημα του φόβου. Νομίζω ότι είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο και είναι κάτι το οποίο μας προετοιμάζει να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί και να είμαστε πιο προετοιμασμένοι όταν έρθει η δυσκολία», τονίζει ο Μάριος Γιαννάκου, ο οποίος φαίνεται να έχει πυξίδα των επιλογών του, την …περιπέτεια.
«Αυτό που με οδηγεί πάντα σε αυτές τις προσπάθειες είναι η περιπέτεια και όχι τόσο η φύση του αθλήματος. Ύστερα από δέκα χρόνια στους υπερμαραθώνιους και τις υπεραποστάσεις ήθελα να δοκιμάσω τον εαυτό μου σε ένα πολύ διαφορετικό πεδίο, που εμπεριέχει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της περιπέτειας. Επομένως, αποφάσισα να επιχειρήσω φέτος κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι τα τελευταία χρόνια», εξηγεί, ενώ στην ερώτηση για το αν υπάρχει τελικά όριο σ’ όλα αυτά που κάνει, απαντά με τρόπο αφοπλιστικό: «Κάπου ίσως να υπάρχει όριο. Πού ακριβώς δεν ξέρω!».
Γιατί το Έβερεστ; «Because it’s there!»
«Γιατί το Έβερεστ;» ήταν η ερώτηση που συνειρμικά ακολούθησε τη συζήτηση περί ορίων, με τον Μάριο να δανείζεται την περίφημη ρήση «Because it’s there» (επειδή είναι εκεί) του Βρετανού ορειβάτη Τζορτζ Μάλλορι (George Mallory) για να απαντήσει.
Παρά το γεγονός, μάλιστα, ότι αναγνωρίζει πως υπάρχουν κίνδυνοι, δηλώνει αποφασισμένος να προσπαθήσει ν’ ανέβει ως την κορυφή.
«Σε ακραίο υψόμετρο υπάρχουν αρκετοί κίνδυνοι καθώς σε ακραίο υψόμετρο 8848μ το οξυγόνο που υπάρχει είναι το 1/3 απ’ αυτό που υπάρχει στην επιφάνεια της θάλασσας. Επομένως, εξαιτίας της έλλειψης οξυγόνου υπάρχει κίνδυνος, αν δεν εγκλιματιστεί σωστά κάποιος να πάθει το σύνδρομο HACE (High-Altitude Cerebral Edema), δηλαδή εγκεφαλικό οίδημα. Επίσης, εγκυμονούν κίνδυνοι για πνευμονικό οίδημα, χιονοστιβάδες και πτώση στην περιοχή του παγετώνα Κούμπου, που αποτελεί ένα από τα πιο δύσκολα σημεία της περιοχής. Ωστόσο, η σωστή προετοιμασία και οι ιατρικές εξετάσεις λειτουργούν προληπτικά και αποτελεσματικά», εξηγεί ο Δραμινός αθλητής, που έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα ήδη στον τομέα των υπεραποστάσεων.
Όσο για τις συνθήκες που αναμένεται να συναντήσει, διευκρινίζει ότι οι συνθήκες είναι πάντα ανάλογες του καιρού που επικρατεί τη δεδομένη στιγμή.
«Η θερμοκρασία μπορεί να πέσει ακόμη και στους -45 βαθμούς Κελσίου όπως επίσης ένα συχνότερο φαινόμενο είναι οι χιονοθύελλες που επικρατούν σε ακραίο υψόμετρο», λέει.
Ο ίδιος πάντως δεν φαίνεται ν’ ανησυχεί αφού εκτός της καλής προετοιμασίας έχει πίσω του μια δυνατή ομάδα που τον υποστηρίζει σε κάθε του βήμα.
«Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια, γιατί δεν είναι μοναχική προσπάθεια αλλά συλλογική. Θα ήθελα, λοιπόν, να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά μου, στους φίλους μου και τους συνεργάτες μου, που κάνουν τον δικό τους αγώνα για να πετύχουμε σαν ομάδα. Στην Breitling, Columbia, Deloitte Greece, Dimello, Geisha, Amino Animo, Danone Ελλάδος», λέει, εξηγώντας μας πως τελικά την ιστορία τη γράφουν οι ομάδες και όχι οι μονάδες…
Η προσπάθεια θα είναι αφιερωμένη στον Ερμη Θεοχαρόπουλο που ακριβώς πριν από έναν χρόνο έχασε την ζωή του στα Τζουμέρκα, κάνοντας αυτό που αγαπούσε, αλλά και στον αγώνα που γίνεται για εναέρια διάσωση στην Ελλάδα. «Έχουμε χρέος όλοι μας να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια», τονίζει ο Μάριος.
Σ.Παπ.
*Τις φωτογραφίες παραχώρησε ο Μ. Γιαννάκου
