Συλλέγοντας από τη φύση υλικά όπως κλαδιά, άγρια χόρτα και φλοιό δέντρων, η Jeanne Simmons φιλοτεχνεί «ενδύματα» που συνυφαίνουν το σώμα της ή τα σώματα άλλων με το τοπίο και κάνουν θαμπή τη μεταξύ τους διάκριση.
«Όταν περνάμε πολύ καιρό σε ένα μέρος, και αν του δίνουμε την προσοχή μας, αναπτύσσεται ένα είδος οικειότητας» λέει η με βάση το Pacific Northwest στις ΗΠΑ καλλιτέχνις. «Μαθαίνουμε τα φυτά που φύονται εκεί και τα ζώα που περιφέρονται εκεί… Μπορεί ν’ αρχίσουμε να αισθανόμαστε ότι κι εμείς οι ίδιοι έχουμε γίνει τμήμα αυτού του μέρους και είναι ακριβώς αυτό το συναίσθημα που με κρατάει και με εμπνέει» εξομολογείται.
Σε μια από τις δημιουργίες της, η Simmons έκανε πλεξίδες ξερή βλάστηση στα ξανθά μαλλιά ενός μοντέλου με αποτέλεσμα να σχηματιστεί μια μακριά πλεξούδα που λες και έχει αναδυθεί από το έδαφος. «Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο τιμώ και βαθαίνω τη σύνδεσή μου με τον φυσικό κόσμο. Υποθέτω πως έχω ανακαλύψει τον καλύτερο για μένα τρόπο να γίνω τμήμα του τοπίου… είναι να το φοράω» τονίζει. «Επίσης, είναι – εν μέρει τουλάχιστον – και ένας θρήνος για την καταστροφική απώλεια αυτής της σύνδεσης της οποίας, σε πραγματικό χρόνο, είμαστε μάρτυρες».
Αυτή την περίοδο, η Jeanne Simmons, ανάμεσα σε διάφορα άλλα πρότζεκτ, συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη και κινηματογραφικό παραγωγό Ward Serrill σε μια ταινία για την τέχνη της.
«Ενδύματα» που θολώνουν τα όρια σώματος και φύσης
