Κρυφός εχθρός για τον στρατό των ΗΠΑ η covid-19

Η είδηση ότι το Πεντάγωνο αναπτύσσει αντιαεροπορικά συστήματα τύπου Patriot στο Ιράκ για να αντιμετωπίσει το Ιράν, δεν είναι αυτή που περιμένεις να εμφανιστεί στα μέσα ενημέρωσης, εν μέσω της χειρότερης πανδημίας που έχει γνωρίσει ο πλανήτης τον τελευταίο αιώνα.
Πολύ περισσότερο όταν η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη δείχνει να χάνει τον έλεγχο της κατάστασης στο εσωτερικό και αξιωματούχοι εξετάζουν ακόμη και το ενδεχόμενο να σκάψουν ομαδικούς τάφους σε κεντρικά πάρκα της Νέας Υόρκης.
Στην πραγματικότητα, ο κορονoϊός, όχι μόνο δεν κατάφερε να κάμψει την επιθετικότητα της Ουάσιγκτον, αλλά συχνά μετατρέπεται, εμμέσως, σε ένα ακόμη «όπλο» για την ολοκληρωτική εξόντωση των αντιπάλων της.
Η πιο προφανής δραστηριότητα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου είναι η συνέχιση της προσπάθειας ανατροπής δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων μέσω κυρώσεων, οι οποίες, μάλιστα, εντείνονται εν μέσω της εξάπλωσης του κορονοϊού. Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η πανδημία του COVID-19, οι ΗΠΑ έχουν μπλοκάρει ορισμένους από τους βασικότερους αγοραστές πετρελαίου της Βενεζουέλας, γεγονός που στερεί από τη χώρα και τις τελευταίες πηγές εισοδήματος. Οι κυρώσεις συνοδεύτηκαν από την επικήρυξη του προέδρου Νικολάς Μαδούρο με την κατηγορία της εμπορίας ναρκωτικών, η οποία, σύμφωνα με διεθνείς οργανώσεις, δεν προκύπτει ούτε καν από τα κρατικά αρχεία των ΗΠΑ.
Το σχέδιο της λεγόμενης «δημοκρατικής μετάβασης» που παρουσίασε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο και το οποίο προβλέπει το σχηματισμό προσωρινής κυβέρνησης συνασπισμού, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ωμή απειλή: Ή απομακρύνετε τον εκλεγμένο σας πρόεδρο, ή θα προκαλέσουμε εκατόμβες νεκρών, ενισχύοντας τον αποκλεισμό εν μέσω της πανδημίας.
Οι κινήσεις αυτές πραγματοποιούνται, καθώς το Πεντάγωνο ενισχύει δραστικά τις δυνάμεις της Νότιας Διοίκησης (U. S. Southern Command) που ελέγχουν τη Νότια Αμερική, κυρίως με τη βοήθεια της ακροδεξιάς κυβέρνησης της Βραζιλίας, της χούντας της Βολιβίας και της φιλοαμερικανικής κυβέρνησης του Ισημερινού. Στα μέσα Μαρτίου, ο ναύαρχος Κρεγκ Φάλερ ανακοίνωσε ενίσχυση των ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων, αλλά και αποστολή ειδικών δυνάμεων, με πρόσχημα την αυξημένη επιρροή της Κίνας και της Ρωσίας στην περιοχή.
Να σημειωθεί ότι, προ ημερών, αξιωματούχοι του Πενταγώνου ζήτησαν επιπλέον 20 δισεκατομμύρια δολάρια για την ενίσχυση και της Διοίκησης Ινδικού-Ειρηνικού, με προφανή στόχο τον περαιτέρω στρατιωτικό αποκλεισμό της Κίνας. Το αίτημα παρουσιάστηκε, εν μέσω μια πρωτοφανούς επιχείρησης αντι-κινεζικής προπαγάνδας, στην οποία συμμετέχουν ενεργά και μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, αφήνοντας να διαρρεύσει ότι οι κινεζικές αρχές γνώριζαν για τον κορονοϊό, πολύ πριν ενημερώσουν τη διεθνή κοινή γνώμη. Η βασική θεωρία συνομωσίας, την οποία προωθούν, πλέον, ακόμη και κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης στις ΗΠΑ, είναι ότι το Πεκίνο χρησιμοποιεί τον κορονοϊό για να κυριαρχήσει στο διεθνές εμπόριο, τη στιγμή που η παγκόσμια βιομηχανική παραγωγή λιμνάζει λόγω της πανδημίας.
Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή και την Αφρική
O συνδυασμός ενισχυμένων κυρώσεων και απειλών στρατιωτικής επέμβασης συνεχίζεται και εναντίον του Ιράν, το οποίο διέρχεται μια από τις χειρότερες περιόδους στη σύγχρονη ιστορία του. Στις αρχές του Απριλίου, ο Ντόναλντ Τραμπ απείλησε για άλλη μια φορά τη χώρα με στρατιωτική επίθεση, σε περίπτωση που η Τεχεράνη πραγματοποιήσει κάποια «ύπουλη» κίνηση – ένα σενάριο για το οποίο δεν έδωσε καμία άλλη εξήγηση. Η απειλή στρατιωτικής επέμβασης είχε σαν βασικό στόχο, να αποθαρρύνει κάθε ξένη κυβέρνηση και εταιρεία από πιθανή οικονομική συνεργασία με το Ιράν, η οποία θα μείωνε τις επιπτώσεις του οικονομικού αποκλεισμού.
Σε αυτό το πλαίσιο ασφυκτικών πιέσεων προς την Τεχεράνη εντάσσεται και η ανάπτυξη συστοιχιών Patriot στο Ιράκ, παρά τη σαφή αντίδραση του ιρακινού κοινοβουλίου, το οποίο έχει ζητήσει την άμεση απομάκρυνση των αμερικανικών στρατευμάτων από το έδαφός του.
Την ίδια στιγμή, στη Σομαλία οι ΗΠΑ συνεχίζουν τους από αέρος βομβαρδισμούς. Στις 2 Απριλίου, το Πεντάγωνο ανακοίνωσε ότι σκότωσε τρία μέλη της οργάνωσης Αλ Σαχάμπ, μεταξύ των οποίων και το ηγετικό στέλεχος, Γιουσούφ Τζις. Οι συνεχιζόμενες επιδρομές του Πενταγώνου έχουν σαν αποτέλεσμα την διάδοση της έντασης και σε γειτονικές χώρες, καθώς η Ουάσιγκτον αναγκάζει φιλικά καθεστώτα να στέλνουν στρατιωτικές δυνάμεις στη Σομαλία.
Ποιος πληρώνει την πολεμική μηχανή
Παρόλα αυτά, η συνεχιζόμενη επιθετικότητα των ΗΠΑ φέρνει ήδη και τα αντίθετα αποτελέσματα στην αμερικανική υπερδύναμη.
Καταρχήν, εκατοντάδες Αμερικανοί στρατιώτες μετατρέπονται σε φορείς του ιού, καθώς, όπως φαίνεται, το Πεντάγωνο δεν λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία τους, στις περίπου 800 στρατιωτικές βάσεις που διαθέτει σε όλο τον κόσμο. Ηδη, έχουν παρουσιαστεί κρούσματα στο προσωπικό τεσσάρων αεροπλανοφόρων, γεγονός που δημιουργεί άμεσα προβλήματα στην επιχειρησιακή τους ικανότητα. Παράλληλα, οι αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στο Αφγανιστάν, όπου εμφανίστηκαν κρούσματα, βρίσκονται σε καραντίνα και οι στρατιώτες δεν μπορούν να επιστρέψουν στις ΗΠΑ ή να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές μέχρι νεωτέρας.
Το πραγματικά «υπαρξιακό» πρόβλημα των ΗΠΑ, όμως, σχετίζεται περισσότερο με τα οικονομικά δεδομένα των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ο Λευκός Οίκος καλείται να δώσει ένα διμέτωπο οικονομικό αγώνα, για να προστατεύσει την αμερικανική οικονομία στο εσωτερικό (με κρατικές ενισχύσεις που φτάνουν τα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια), ενώ, ταυτόχρονα, πρέπει να συντηρεί την υπερδιογκωμένη πολεμική μηχανή του.
Σε άλλες ιστορικές περιόδους, αυτή η δραματική αύξηση των κρατικών δαπανών είχε θετικά αποτελέσματα για την αμερικανική και την παγκόσμια οικονομία, καθώς έβγαζε το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής από μακροχρόνια ύφεση. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η περίοδος πριν και κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου το αμερικανικό κράτος παρενέβη, αρχικά με το πρόγραμμα του New Deal για την τόνωση της οικονομίας και, στη συνέχεια, έστρεψε όλους τους πόρους του στην πολεμική παραγωγή.
Τα οφέλη, όμως, από αυτές τις ενέργειες ήρθαν μετά το τέλος του πολέμου, καθώς η ανάγκη ανοικοδόμησης της Ευρώπης έδινε τρομακτικές ευκαιρίες οικονομικής ανάπτυξης. Αντίθετα, στην περίπτωση του κορονοϊού δεν έχουμε καταστροφή υποδομών οι οποίες θα χρειαστούν ανοικοδόμηση. Το αμερικανικό κράτος, λοιπόν, καλείται να προσφέρει ένα New Deal και να συντηρήσει τις πολεμικές του επιχειρήσεις, χωρίς προφανή οικονομικά οφέλη στο άμεσο μέλλον.
Δύσκολοι καιροί για γερασμένες αυτοκρατορίες…
Αρης Χατζηστεφάνου- sputniknews.gr