«Τι να κάνει κανείς, εκτός του να κερδίσει χρόνο;». Μία ημέρα μετά το μεγαλύτερο ξέσπασμα βίας εδώ και δεκαετίες στο Χονγκ Κονγκ, η απελπισία και η αδυναμία καταλαμβάνουν τους διαδηλωτές που ξέρουν ότι, απέναντι στην αδιαλλαξία της ηγεσίας τους, η ώρα δεν είναι για ιδεαλισμούς.
Η ανησυχία αυξάνεται εδώ και μήνες στη πρώην βρετανική αποικία εξαιτίας του νομοσχεδίου των αρχών, που πρόσκεινται στο Πεκίνο, που θέτει τις ρυθμίσεις για να επιτραπεί η έκδοση προς την Κίνα. Η πόλη γνώρισε την Κυριακή την μεγαλύτερη διαδήλωση από την επιστροφή του Χονγκ Κονγκ στην κυριαρχία της Κίνας το 1997 και μία νέα μεγάλη κινητοποίηση χθες εξετράπη σε βιαιότητες.
«Οσοι γνώρισαν οι δημοκρατικές κινητοποιήσεις του 2014 γνωρίζουν ότι οι ειρηνικές μέθοδοι δεν λειτουργούν με τη Κίνα», εξηγεί η κα Γιού, 24χρονη κοινωνική λειτουργός.
Οπως και όλοι οι διαδηλωτές που ρωτήθηκαν, αρνήθηκε να δώσει το πλήρες όνομά της και έχει το πρόσωπό της κρυμμένο πίσω από μία χειρουργική μάσκα, για να μην καταγραφεί το πρόσωπό της.
Ωστόσο, «δεν τάσσονται ούτε υπέρ της βίας», τονίζει. «Αλλά δεν ξέρουν πια τι να κάνουν».
Το 2014, οι διαδηλωτές επέμειναν να παραμείνουν εντός του πλαισίου της μη βίας κατά την διάρκεια των εβδομάδων της κατάληψης του επιχειρηματικού τομέα του Χονγκ Κονγκ, που έμειναν στην ιστορία με το όνομα «Κίνημα της Ομπρέλας».
Οι διαδηλωτές, πολύ νεαρής ηλικίας στην πλειονότητά τους, που ζητούσαν την καθιέρωση της καθολικής ψηφοφορίας, εφάρμοσαν κατά γράμματα τους κανόνες της μη βίαιης πολιτικής ανυπακοής. Ανακύκλωναν τα σκουπίδια τους, εκπλήρωναν τις υποχρεώσεις τους και ζητούσαν συγγνώμη για την ενόχληση που προκαλούσαν.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ
Χονγκ Κονγκ: Μετά το «Κίνημα της Ομπρέλας», η εξέγερση της απελπισίας
