Πώς ένας πολυέλαιος μπορεί να βγάζει τον ήχο του χρήματος; (Deniz Sagdic, Τουρκία – εκτίθεται στην Αγιορειτική Εστία), μιλάει για χρήμα; Πώς μια πράσινη παλιά – τρύπια κουβέρτα μετατρέπεται σ’ ένα «Αρχιπέλαγος» διαρκούς αφήγησης ανθρώπινων ιστοριών; (Sophie Dubosc, Παρίσι – ΚΜΣΤ), πώς μια ζωγραφισμένη, με νερωμένο μελάνι, σελίδα εφημερίδας αμφισβητεί το ενιαίο ιστορικό αφήγημα για τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία; (Vladimir Miladinovic, Βελιγράδι – Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης), πώς, τέλος, ο Βλαντιμίρ Ιλίτς Ουλιάνοφ (ο γνωστός ως Λένιν) κουβαλάει στα χέρια του πυλώνες της Σοβιετικής «ΔΕΗ» σε μια αφίσα του 8ου συνεδρίου των Σοβιέτ («Εξηλεκτρισμός όλης της χώρας», 1920, φωτομοντάζ – αφίσα – Γκουστάβ Κλούσιτς (1895-1938) – ΚΜΣΤ.
Είναι ένα μόνο δείγμα της «ειρηνικής συνύπαρξης» σε εκθεσιακούς χώρους της Θεσσαλονίκης των διαχρονικών «Φαντασιακών εστιών» των καλλιτεχνών που φιλοξενούνται στην 6η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της πόλης.
Φαντασιακές με την κατά Κορνήλιο Καστοριάδη κοινωνική διεργασία και το βιβλίο του «Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας», που εμπεριέχει βούληση κοινωνικής αναμόρφωσης κι όχι «φανταστικές», είναι, σύμφωνα με τους διοργανωτές , οι «εστίες» και τίτλος της θεματικής της 6ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης που ξεκινά το Σάββατο και θα ολοκληρωθεί στα μέσα Ιανουαρίου της ερχόμενη χρονιάς.
Η θεματική πέριξ της οποίας κινούνται οι Φαντασιακές εστίες – εικαστικά 96 καλλιτέχνες και τα έργα τους από 37 χώρες και τέσσερις ηπείρους – λαμβάνει ως αφορμή την παρούσα συγκυρία της έξαρσης του μεταναστευτικού προβλήματος και τις ανθρώπινες ροές που αυτό δημιουργεί για να επικεντρωθεί στη ρευστότητα και το συνεχή επαναπροσδιορισμό της έννοιας της εστίας και δημιουργία μιας αντίληψης για τον φαντασιακό χώρο.
Οσο για τις «εστίες», αυτές, σύμφωνα πάντα με τους διοργανωτές προσδιορίζουν μεν την έννοια του σπιτιού ως οίκημα όμως επίσης, μέσα στη ρευστή παγκοσμίως κοινωνική συνθήκη που υπόκειται καθημερινά σε ανασχηματισμούς, και την έννοια της οικογένειας, της πατρίδας, των ριζών, της οικειότητας, της ασφάλειας – όπως έλεγε χαρακτηριστικά «διευκρινίζοντας» τον ορισμό, από πλευράς Διοργανωτών, η διευθύντρια της 6ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης, κ. Συραγώ Τσιάρα, στη διάρκεια της παρουσίασης του προγράμματος της διοργάνωσης, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης – στην Αποθήκη Β1 του λιμανιού.
«Υπό την έννοια ότι η τέχνη είναι πάντα -ή θα έπρεπε να είναι- πολιτική πράξη καθώς δεν δίνει λύσεις αλλά θέτει ερωτήματα ως μια άλλη οπτική κοινωνικών φαινομένων, η Μπιενάλε ως διοργάνωση τέχνης βεβαίως και είναι πολιτική πράξη» έλεγε μεταξύ άλλων και απαντώντας σε σχετική ερώτηση η κ. Συραγώ Τσιάρα.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ
