Αρθρο του Γιάννη Καντέα-Παπαδόπουλου
Το σχέδιο του θρυλικού στούντιο για λανσάρισμα κλασικών animation του παρελθόντος «με σάρκα και οστά», μετά και την επιτυχία του «Βιβλίου της Ζούγκλας» (Τζον Φαβρό, 2016) και της «Σταχτοπούτας» (Μπιλ Κόντον, 2017), φέρνει τον μαγικό κόσμο του «Ντάμπο» ξανά στη μεγάλη οθόνη. Οραματιστής της νέας εκδοχής του χαριτωμένου ελέφαντα, ένας παλιός γνώριμος της Disney και θιασώτης ενός σινεμά όπου η φαντασία οργιάζει. Ο λόγος για τον Τιμ Μπάρτον, ο οποίος επανενώνεται με το στούντιο όπου ξεκίνησε την καριέρα του και σκαρφίστηκε τα πρώτα του αριστουργήματα.
Βέβαια, στα πρώτα χρόνια δουλειάς στην Disney ελάχιστες ιδέες του Μπάρτον χρησιμοποιήθηκαν από το στούντιο. Oλα άλλαξαν, όμως, όταν βρήκε το δρόμο προς τις αίθουσες το αριστουργηματικό σενάριό του για τον «Χριστουγεννιάτικο Εφιάλτη» (1993, Χένρι Σέλικ). Η συνύπαρξη του μακάβριου με το λυρισμό, της αθωότητας με τον εφιάλτη απέδειξε το ταλέντο του Μπάρτον να δημιουργεί νέους κόσμους και να επιτρέπει στο κοινό όλων των ηλικιών να συνδέεται με συναισθηματικά πολύπλοκους χαρακτήρες.
Η μετέπειτα καριέρα του απογείωσε αυτήν του την ικανότητα, την ώρα που η Disney τον εμπιστεύτηκε αρκετές φορές την τελευταία δεκαετία, με ενδεικτικά παραδείγματα τα «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» (2010) και το animation «Frankenweenie» (2012). Ο Μπάρτον, επομένως, ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος να αναλάβει το ρετουσάρισμα του «Ντάμπο», απολαμβάνοντας μάλιστα μεγάλη καλλιτεχνική ελευθερία.
Αρχικά επέλεξε να κατασκευάσει σκηνικά σε πραγματικό μέγεθος, με αποκορύφωμα το εντυπωσιακό τσίρκο, παρά να συμβιβαστεί με την ευκολία των ψηφιακών ειδικών εφέ. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι, σε αντίθεση με τις προηγούμενες live-action μεταφορές, εδώ δεν έχουμε μια καρέ-καρέ ανακατασκευή των πρωτότυπων animations.
Ο Μπάρτον είχε την άδεια να κινηματογραφήσει μια νέα υπόθεση, διατηρώντας αναλλοίωτο μόνο τον πυρήνα της αρχικής πλοκής. Τη συγγραφή του σεναρίου ανέλαβε ο Eρεν Κρούγκερ, ο οποίος μεταξύ άλλων έχει βάλει την υπογραφή του στις τρεις τελευταίες ταινίες των «Transformers». Eτσι λοιπόν, πρωταγωνιστής παραμένει βεβαίως ο Ντάμπο, ο οποίος βρίσκεται σε ένα ταξίδι αποδοχής του εαυτού του και αξιοποίησης του «ελαττώματός» του, ωστόσο η προσοχή στρέφεται και στους -αγαθούς και επικίνδυνους- ανθρώπους που τον περιβάλλουν.
Εκείνο, όμως, που γοήτευσε περισσότερο τον Μπάρτον ήταν η εικόνα του τσίρκου ως χώρου προστασίας της διαφορετικότητας: «Η ιδέα του να είσαι μέρος ενός τσίρκου έχει να κάνει με μια αλλόκοτη οικογένεια από περιθωριακούς τύπους που δεν ταιριάζουν στην κοινωνία και που όλοι τους αντιμετωπίζουν με διαφορετικό τρόπο. Αυτή είναι η ουσία της ταινίας», λέει ο σκηνοθέτης και δεν θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε περισσότερο. Ο δικός του θίασος τυχαίνει να περιλαμβάνει μια σειρά παλαιότερων συνεργατών του, με την προσθήκη του Κόλιν Φάρελ, οι οποίοι φέρνουν εις πέρας μια ονειρική μετάβαση του μύθου του Ντάμπο στον 21ο αιώνα.
All-star Burton
- Ντάνι ντε Βίτο
Σε ρόλο ιδιοκτήτη τσίρκου, όπως και στο «Big Fish», ανακαλύπτει τις ικανότητες του Ντάμπο. - Κόλιν Φάρελ
Ο άνθρωπος που αναλαμβάνει τη φροντίδα και προστασία με κάθε κόστος του λιλιπούτειου ελέφαντα. - Μάικλ Κίτον
Από Μπάτμαν και Σκαθαροζούμης, τώρα μοχθηρός επιχειρηματίας που σκέφτεται μόνο το κέρδος. - Εύα Γκριν
Η γοητευτική ηθοποιός ενσαρκώνει την ακροβάτισσα που θα καθορίσει τις εξελίξεις.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
