Αν και θεωρείται πρότυπο πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας στη Λατινική Αμερική, η Χιλή πάσχει από βαθιές κοινωνικά διαφορές, οι οποίες τροφοδοτούν επί χρόνια την κοινωνική δυσαρέσκεια η οποία τελικά εξερράγη.
Παρά την ανάπτυξη του στρατού, την οποία αποφάσισε το Σάββατο ο συντηρητικός πρόεδρος της χώρας, Σεμπαστιάν Πινιέρα, χιλιάδες Χιλιανοί βγήκαν ξανά στους δρόμους χθες Κυριακή για να εκφράσουν την οργή τους για τις ανισότητες του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος, το οποίο σε πολλούς τομείς δεν έχει εξελιχθεί μετά τη δικτατορία του Αουγκούστο Πινοσέτ (1973-1990).
«Στο εξωτερικό έβλεπαν μόνο τις επιτυχίες της Χιλής, όμως στο εσωτερικό υπάρχουν πολλές διαφορές, ρήγματα και η νεολαία, η οποία αν και δεν έχει ζήσει τη δικτατορία, έχει σταματήσει να ψηφίζει εδώ και πολλά χρόνια. Δεν άντεξε άλλο και βγήκε στον δρόμο για να δείξει την οργή και την απογοήτευσή της», εξηγεί η Λουτσία Ντάμερτ, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Σαντιάγο της Χιλής.
Με πληθωρισμό 2%, ποσοστό φτώχειας 8,6% και ανάπτυξη που φέτος αναμένεται να φτάσει το 2,5% του ΑΕΠ, δηλαδή ένα από τα μεγαλύτερα στην περιοχή, το Χιλιανό μοντέλο το ζήλευαν πολύ στη Λατινική Αμερική. Όμως πολλοί κοινωνικοί δείκτες -όπως της υγείας, της παιδείας και το ύψος των συντάξεων, οι οποίες στη χώρα αυτή προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από την ιδιωτική ασφάλιση-μαρτυρούν τεράστιες ανισότητες.
«Πολλά εκκρεμή αιτήματα δεν είχαν απαντηθεί. Η ένταση συσσωρεύθηκε, η οργή ενισχυόταν καθημερινά», υπογραμμίζει ο Οκτάβιο Αβεντάνιο, κοινωνιολόγος και πολιτικός επιστήμονας στο πανεπιστήμιο της Χιλής.
Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν είναι τυχαίο που η κοινωνική έκρηξη σημειώθηκε μετά την αύξηση κατά 3% στην τιμή του εισιτηρίου του μετρό, κάτι που επηρεάζει την καθημερινότητα πολλών Χιλιανών και την οποία τελικά ο Πινιέρα ανέστειλε το Σάββατο υπό την πίεση των μαζικών διαδηλώσεων.
Οι αιτίες του ξεσπάσματος των Χιλιανών
