Μνήμες 21ης Απριλίου: Βιωματικές μαρτυρίες των Τ. Μπενά και Τ. Πατρίκιου

Σαν σήμερα πριν από 50 χρόνια η Ελλάδα έμπαινε στον «γύψο» με τα τανκς και τα εμβατήρια στους δρόμους σαν πρώτη πράξη. Η ελληνική κοινωνία «πάγωσε» και αιφνιδιάστηκε από την ανατροπή την οποία ταυτόχρονα αναγνώριζε ως ενδεχόμενη κατάσταση ήδη μετά τον Ιούλιο του 1965. Ποιες ήταν οι αντιδράσεις των ανθρώπων την πρώτη ημέρα του στρατιωτικού πραξικοπήματος; Πώς έζησαν την 21η Απριλίου; Τί θυμούνται από την αποφράδα εκείνη ημέρα που έκλεινε βίαια την πόρτα στην «καχεκτική» μετεμφυλιοπολεμική δημοκρατία;
Ο Τάκης Μπενάς, ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς και ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος αφηγούνται τις δικές τους βιωματικές μαρτυρίες.
«Μνήμες τόσο μακρινές και τόσο κοντινές. Μόλις χθες. Και κόσμος που κυκλοφορεί στους δρόμους φορτωμένος τις οδυνηρές εμπειρίες του, που είναι ακόμα ζωντανές, αιμάσσουσες. Πολύ δύσκολο να γράψεις γι’ αυτόν που χαιρέτησες στο δρόμο και ξέρεις πως κάτω από αυτό το ανοιχτόχρωμο πουκαμισάκι υπάρχουν ακόμα τα σημάδια του βασανισμένου κορμιού, κάποτε ανεξίτηλα ως το τέλος» γράφει ο Τάκης Μπενάς.
Και ο Τίτος Πατρίκιος: «Πλησίασα στην πόρτα, όπου άκουσα μια γνώριμη, σιγανή φωνή: «Ανοιξε, άνοιξε…» Μισάνοιξα και είδα τον φίλο μου Μίλτο Παναγιωτόπουλο, που το προηγούμενο βράδυ βρισκόμουν σπίτι του. Πίσω του, αγγίζοντας το στενό πεζοδρόμιο, ήταν σταματημένο ένα τανκ. «Ντύσου αμέσως να φύγουμε» μου είπε, μόλις μπήκε μέσα. «Εγινε δικτατορία». Ενιωσα ένα τράνταγμα, αλλά δεν ξαφνιάστηκα. Ηταν σαν κάτι που το περίμενα και μαζί σαν κάτι που ήλπιζα πως δεν θα γινόταν ποτέ».
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ