Κανείς δεν πίστευε πως, όταν η Τουρκία εξαπέλυε την στρατιωτική επιχείρησή της «Κλάδος Ελαίας» στη Βόρειο Συρία, θα τον έτεινε προς τους Σύρους αυτόν τον κλάδο, όμως κανείς δεν φανταζόταν πως θα τον έκοβε και θα τον πωλούσε. Γιατί η κυβέρνηση της Τουρκίας επιχειρεί να εισάγει στην Ισπανία μέσω διαφόρων συνεργατικών εταιρειών και επιχειρήσεων πολλές χιλιάδες τόνους λαδιού που έχει παραχθεί από ελιές που λεηλατήθηκαν από ισλαμιστές μαχητές στο Αφρίν και άλλες γειτονικές περιοχές της κατειλημμένης Ροτζάβα (Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Βορείου Συρίας).
Τμήμα αυτού του πλιάτσικου ενδέχεται να έχει πωληθεί ήδη, ή να βρίσκεται στη φάση της εμπορικής του συσκευασίας, με ψευδή έγγραφα για την προέλευσή του, που έχουν εκδοθεί με τις ευλογίες της τουρκικής κυβέρνησης.
Σύμφωνα με μυστικό πρωτόκολλο, που έφερε στη δημοσιότητα προ ολίγων εβδομάδων το κουρδικό πρακτορείο Firat (ANF), σχεδόν το ένα τέταρτο των εσόδων από την πώληση του λεηλατημένου προϊόντος χρησιμοποιείται για την πληρωμή των μισθοφόρων του «Ελεύθερου Στρατού της Συρίας», τις μίσθαρνες δυνάμεις που χρησιμοποιεί ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για να στηρίξει την κατοχή ενός τμήματος της Ροτζάβα.
Κατά τις πρώτες φάσεις της επιχείρησης «Κλάδος Ελαίας» για την κατάληψη του Αφρίν, οι μισθοφόροι των Τούρκων κατέκαψαν πολλά στρέμματα με δέντρα στα κουρδικά εδάφη που κατελάμβαναν. Βέβαια την πρακτική της πώλησης ελαιολάδου, που αποδεικνυόταν πολύ πιο κερδοφόρος από εκείνη του πετρελαίου, την είχαν ανακαλύψει προηγουμένως οι ισλαμιστές, που χάρις στις διευκολύνσεις που τους προσέφεραν Τούρκοι έμποροι μπορούσαν να διαθέσουν το 2013 μέσω των συμφωνιών αυτών το προϊόν στην Ευρώπη χωρίς προβλήματα, εκμεταλλευόμενοι την προνομιακή σχέση της Τουρκίας με την ΕΕ. Πολύ πριν οι Τούρκοι αποφασίσουν να πληρώνουν τους μισθοφόρους τους με τον τρόπο αυτό, οι ελαιοπαραγωγοί του Αφρίν αναγκάζονταν να παραδώσουν τις ελιές τους υπό την απειλή του Καλάσνικοφ, ή όπως αποκαλύπτει το Συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, εξαναγκάζονταν από τους ισλαμιστές να τους πωλήσουν στη μισή τιμή το λάδι.
Εάν γίνει κατορθωτό να εισαχθεί στην Ισπανία το λεηλατημένο ελαιόλαδο αυτό, χωρίς να επέμβουν οι κρατικές αρχές, η επιχείρηση τούτη αποτελεί ξέπλυμα χρήματος, που σύμφωνα με το κουρδικό πρακτορείο θα συνεπάγεται πως στα χέρια των ισλαμιστών θα φθάσουν τα 19 εκατ. ευρώ για να συνεχίσουν την κατοχή της Ροτζάβα, ενώ άλλα 50 εκατ. θα καταλήξουν στην Τουρκία για να χρηματοδοτήσει και άλλες επιχειρήσεις στα εναπομείναντα ελεύθερα κουρδικά εδάφη, με τις ευλογίες των Αμερικανών.
Oλες οι ελιές από τις οποίες παρήχθη το ελαιόλαδο αυτό, προέρχονται από σοδιές που εκλάπησαν από τους διωγμένους καλλιεργητές του Αφρίν, όπως και από την παράνομη φορολογία που εφαρμόζουν οι μισθοφόροι των Τούρκων στην παραγωγή των λιγοστών ελαιοπαραγωγών που παρέμειναν στη ζώνη και δεν τους κατέστρεψαν, ή κατέσχεσαν τα χωράφια.
Σύμφωνα με το πρωτόκολλο της λεηλασίας που συνέταξε η τουρκική κυβέρνηση, ο Ελεύθερος Στρατός είναι υποχρεωμένος να παραδίδει τα κατασχεμένα προϊόντα στα τοπικά συμβούλια, που είναι διορισμένα και εξυπηρετούν την Τουρκία και στη συνέχεια μεταφέρονται στην τουρκική πόλη Χατάι, απ’ όπου διατίθενται στην Ισπανία μετά την επεξεργασία τους (η φύση της οποίας δεν προσδιορίζεται από το κουρδικό πρακτορείο).
Η ίδια πηγή δεν αναφέρει επίσης ποια είναι η εταιρεία μέσω της οποίας πραγματοποιείται η εξαγωγή αυτή, ούτε και ποιος είναι ο Ισπανός συνέταιρός της, όμως από τον τρόπο που διεξάγεται η συναλλαγή αυτή κάποιος δύναται να υποθέσει πως ενδέχεται να υπάρχει κάποια συμφωνία με ισπανική εταιρεία να διαθέσει στην Ιβηρική το λάδι ως προϊόν Τουρκίας με τιμή φθηνότερη του ευρωπαϊκής προέλευσης προϊόντος.
Μολονότι δεν ανέφερε την Ισπανία, ως χώρα παραλαβής του λεηλατημένου ελαιολάδου, ο ίδιος ο Τούρκος υπουργός Γεωργίας Μπεκίρ Πακντεμιρλί έχει παραδεχθεί προ εβδομάδων πως η κυβέρνησή του σκέπτεται να χρησιμοποιήσει το ελαιόλαδο και τις ελιές αυτές και να τα εξαγάγει στην Ευρώπη, προκειμένου να μην πέσουν στα χέρια των κουρδικών πολιτοφυλακών και χρηματοδοτήσουν τον εξοπλισμό τους. Προς επίρρωση των κουρδικών αιτιάσεων και άλλοι Τούρκοι αξιωματούχοι έχουν αναφερθεί στην πώληση της διαγουμισμένης κουρδικής παραγωγής.
Με γνώμονα τη σοβαρότητα της κατάστασης αυτής, ο Ελβετός βουλευτής Μπέρνχαρντ Γκουλ έχει καταθέσει επανειλημμένως στο Κοινοβούλιο της χώρας του επερωτήσεις, ζητώντας να διαλευκανθεί η επιχείρηση αυτή και εάν επιβεβαιωθεί να υπάρξουν παρεμβάσεις για να παρεμποδισθεί.
Eχει επιβεβαιωθεί από τουρκικές πηγές πως τα έσοδα από την πώληση αυτών των κατασχεθέντων προϊόντων θα κατατεθούν στην τουρκική κρατική τράπεζα Ziraat και στο τουρκικό ταχυδρομικό ταμιευτήριο PTT. Πόσος μπορεί να είναι ο όγκος του προϊόντος; Ο ίδιος ο Πακντεμίρ διαβεβαίωσε στις 26 Νοεμβρίου τους τούρκους ελαιοπαραγωγούς στην “Ημέρα Ελιάς” στο Αχισάρ, πως η λεηλατημένη σοδιά από το Αφρίν δεν ξεπερνά τους 600 τόνους — όμως είναι σαφές πως ήθελε να τους καθησυχάσει πως η πολεμική λεία δεν επρόκειτο να προκαλέσει μείωση της τιμής διάθεσης του προϊόντος. Oμως ακόμη και οι τούρκοι ελαιοπαραγωγοί αμφισβητούν αυτά τα στοιχεία. Σε δημοσίευμα της εφημερίδας Hurriyet, οι Τούρκοι εκτιμούν πως η λεία τούτη φθάνει τους 5.000 τόνους λάδι.
Γιώργης-Βύρων Δάβος
Πηγή El Publico
