Επικοινωνούν με την παγκόσμια γλώσσα του ποδοσφαίρου και νιώθουν ότι «ανήκουν», για πρώτη ίσως φορά, σε μια ομάδα, σε μια κοινωνία, όπου προσπαθούν να φτιάξουν και πάλι τη ζωή τους…
«Aniko», με έμπνευση από την ελληνική λέξη, ονόμασε ο Νταν Τέουμα (Dan Teuma) την «κοινότητα, όχι οργάνωση», όπως λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά, που δημιούργησε τον Σεπτέμβριο του 2017 με στόχο να «ενώσει» τους πρόσφυγες αλλά και την κοινωνία με μια μπάλα!
«Είχαμε βέβαια κάποια εμπειρία με την προσφυγική κρίση τα τελευταία 2,5 χρόνια ως εθελοντές αλλά και εργαζόμενοι σε ΜΚΟ, όμως πλέον, θέλαμε να επικεντρωθούμε σε κάτι πιο βιώσιμο, πιο στοχευμένο. Ετσι, ως οπαδοί του ποδοσφαίρου, επιλέξαμε αυτό» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Τέουμα, ο οποίος, μαζί με τον Τόμας Φαρίν (Thomas Farines), προπονεί τη νεοδημιουργηθείσα ομάδα.
«Είναι πρωταρχικό όσοι μείνουν στην Ελλάδα, να έχουν μια φυσιολογική ζωή και σκεφτήκαμε ότι το ποδόσφαιρο είναι το τέλειο εργαλείο γιατί είναι παγκόσμιο άθλημα και δεν έχει σημασία πού βρίσκεσαι στον κόσμο» λέει ο κ. Τέουμα, προσθέτοντας ότι μέσω του ποδοσφαίρου οι άνθρωποι γνωρίζονται, κάνουν φίλους, μαθαίνουν τις ικανότητές τους και, φυσικά, γυμνάζονται.
ηδη, η ανταπόκριση των προσφύγων, από 15 έως 45 χρόνων, είναι μεγάλη και συνολικά στις προπονήσεις συμμετέχουν περίπου 100 άτομα. Οι προπονήσεις πραγματοποιούνται Δευτέρα και Τετάρτη στο γήπεδο της θεραπευτικής κοινότητας ΙΘΑΚΗ, στη Σίνδο, στη ΧΑΝΘ και στον Εύοσμο, «όπου και όποτε δηλαδή μπορούμε να βρούμε χώρο», εξηγεί ο κ. Τέουμα.
Την προσπάθεια που χρηματοδότησε με 20.000 ευρώ η οργάνωση «The Worldwide Tribe», υποστηρίζουν και η «Terre des hommes» και το Νορβηγικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες (Norwegian Refugee Council). Μάλιστα, το κέντρο πληροφόρησης του Νορβηγικού Συμβουλίου στη Σίνδο αποτελεί σημείο συνάντησης για την ομάδα, αφού όλοι οι πρόσφυγες είναι ωφελούμενοι του Συμβουλίου και μένουν στην περιοχή. Το NRC παρείχε τον αθλητικό εξοπλισμό και τα παπούτσια ποδοσφαίρου στους ωφελούμενους, διαπιστώνοντας ότι οι νέοι, στους οποίους στοχεύει το πρόγραμμα, θέλουν να κάνουν σωματική άσκηση, κάτι που συχνά παραβλέπεται στην ανθρωπιστική εργασία.
Να σημειωθεί πάντως ότι το NRC, έπειτα από 2,5 χρόνια στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον επικεφαλής του γραφείου στη χώρα μας Σον Σκέιλς (Shaun Scales), «περιορίζει σταδιακά τις δραστηριότητές του, δίνοντας τη θέση του σε φορείς που θα συνεχίσουν να παρέχουν υποστήριξη στους ανθρώπους, ώστε να προσαρμοστούν στο νέο τους σπίτι».
«Η Ελλάδα δεν είναι πια απλώς μια πύλη εισόδου για το επικείμενο ταξίδι σε άλλες χώρες. Για έναν αυξανόμενο αριθμό προσφύγων, αντιπροσωπεύει το νέο τους σπίτι, εκεί όπου είναι πλέον ασφαλείς από τους κινδύνους των συγκρούσεων. Αυτές οι οικογένειες και τα άτομα χρειάζονται μια διαφορετικού είδους στήριξη να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις και να αγκαλιάσουν τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται σε μια νέα ζωή στην Ελλάδα» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Σκέιλς.
Στο γήπεδο του ΚΕΘΕΑ-ΙΘΑΚΗ
Φορώντας τα καινούργια τους ποδοσφαιρικά παπούτσια, τα μέλη της ομάδας συγκεντρώνονται κάθε Δευτέρα και Τετάρτη στις εγκαταστάσεις του ΚΕΘΕΑ, στη Σίνδο. Με φόρμες και τσάντες γεμάτες με αλλαξιές, καθώς η προπόνηση είναι… απαιτητική, οι νεαροί άνδρες ακούνε ευλαβικά τους δύο προπονητές τους. Υπάρχει βέβαια πάντα κάποιος μεταφραστής καθώς η ομάδα είναι πολυπολιτισμική και ομιλούνται 9 διαφορετικές γλώσσες, αλλά το ποδόσφαιρο έχει τις δικές του… λέξεις.
Οπως σημειώνει άλλωστε ο Μοχάμεντ από την Παλαιστίνη, εκτός από το γεγονός ότι περνάει ευχάριστα την ώρα του στις προπονήσεις, μαθαίνει και περισσότερα για το παιχνίδι προκειμένου να τον βοηθήσουν να παίξει καλύτερα «FIFA» στον… υπολογιστή του.
«Ηθελα να έχω περισσότερη εμπειρία με το ποδόσφαιρο, είμαι «παίκτης» γιατί έπαιζα πολύ «FIFA», αλλά θέλω να έχω πραγματική εμπειρία με το παιχνίδι και να μάθω περισσότερα γι’ αυτό» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ προτού φύγει τρέχοντας για το γήπεδο.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ
